استراتژی برتری نژاد سفید برای نابودی آمریکا

تیراندازی دسته جمعی آخر هفته در بوفالو، نیویورک، صرفاً یک اقدام تصادفی نفرت نبود. این محصول یک استراتژی خشونت آمیز بود که در مجلات مبهم نئونازی فرموله شد و در تاریک ترین گوشه های اینترنت منتشر شد و هدف آن تخریب جامعه آمریکا بود.

این ایده «شتاب‌گرایی» نامیده می‌شود و برتری‌طلبان سفیدپوست خشن مانند تیرانداز بوفالو، آن را بهترین فرصت برای توقف به اصطلاح «جایگزینی بزرگ» می‌دانند: این تصور که جمعیت سفیدپوست غرب با غیرسفیدپوستان «جایگزین» می‌شود، یک امر عمدی. تغییر جمعیتی اغلب به گردن قبایل یهودی می پردازد. شتاب گرایان بر این باورند که نژاد و قومیت شکاف های ذاتی را در جوامع غربی ایجاد می کند که اعمال خشونت فردی می تواند شعله ور شود. ایده “تسریع” سرکوب دولت های غربی – و به راه انداختن یک جنگ نژادی است که به پیروزی سفیدپوستان ختم می شود.

در یک سند ۱۸۰ صفحه ای، تیرانداز بوفالو – که به گفته مجری قانون، سیاه پوستان را هدف قرار داده اند – به طور مستقیم اعمال خود را مدیون تفکر شتاب گرایی می داند. او در بخشی با عنوان «بی‌ثبات‌سازی و شتاب‌گرایی: تاکتیک‌های پیروزی» ادعا می‌کند که «ثبات و آسایش دشمنان تغییرات انقلابی هستند. بنابراین ما باید هر جا که ممکن است جامعه را بی‌ثبات و ناراحت کنیم.»

این قسمت‌ها مستقیماً از نوشته‌های تیرانداز کرایست‌چرچ ۲۰۱۹ در نیوزیلند کپی شده‌اند، که ایده‌های او قبلاً بر تیراندازان جمعی آمریکایی در پاوی، کالیفرنیا و ال پاسو، تگزاس تأثیر گذاشته است. گروه های نئونازی ستیزه جو مانند Atomwaffen و The Base ایدئولوژی خود را حول محور شتاب گرایی بنا کرده اند. برخی از محققان راست افراطی حتی تفکر شتاب گرایی را در میان آشوبگران ۶ ژانویه شناسایی کرده اند.

مهم است که تأثیر شتاب گرایی در آمریکا را اغراق نکنیم. در حال حاضر، این ایده محدود به یک حاشیه کوچک است که عملاً هیچ چشم اندازی برای سرنگونی موفقیت آمیز دولت ایالات متحده یا دامن زدن به جنگ نژادی ندارد.

اما واقعیت این است که ما در دوره ای از قطبی شدن شدید سیاسی هستیم که عمدتاً ناشی از شکاف های نژادی و فرهنگی است. و تئوری های افراطی نفرت انگیز به طور فزاینده ای در فضاهای اصلی خرید پیدا می کنند. کشتارهای نئونازی‌ها ممکن است نتوانند به جنگ نژادی دامن بزنند، اما رویدادهای وحشتناکی هستند – و می‌توانند اختلافات ما را به گونه‌ای تشدید کنند که بحران سیاسی آمریکا را عمیق‌تر کند.

شتاب گرایی، از یک مجله نئونازی تا خیابان های بوفالو

برخی از گزارش های روزنامه نگاری منشأ شتاب گرایی مدرن نئونازی را منتسب می کنند خاطرات ترنر، یک رمان برتری نژاد سفید در سال ۱۹۷۸ که سقوط دموکراسی آمریکایی را تجسم می کند. خاطرات ترنر در واقع در جناح راست بسیار تأثیرگذار است و در الهام بخشیدن به بمب گذاری اوکلاهاما سیتی در سال ۱۹۹۵ نقشی ایفا می کند.

اما متنی که بیشترین مسئولیت را برای شتاب گرایی که امروزه می شناسیم، خبرنامه دهه ۱۹۸۰ است محاصره، که در آن جیمز میسون، نویسنده نئونازی، از جنبش برتری طلبی سفیدپوستان بحث می کند تا از جایی که قاتل زنجیره ای چارلز منسون متوقف شد، صحبت کند. منسون، که در واقع با میسون نامه رد و بدل می کرد، به جنگ نژادی آینده که او آن را «هلتر اسکلتر» نامید، اعتقاد داشت. قتل‌هایی که منسون و شاگردانش مرتکب شدند، در ذهن میسون، به‌عنوان مدلی از اقدام خشونت‌آمیز غیرمتمرکز بود که می‌توانست وقوع چنین رویدادی را تسریع کند – و متوقف کردن آن برای مقامات سخت است.

اگر نئونازی‌ها از منسون در سطح فردی تقلید می‌کردند و به‌جای عضویت در سازمان‌ها به تنهایی عمل می‌کردند، در نهایت می‌توانستند به خیزش سفیدپوستان علیه نظام کمک کنند. این قتل‌ها سرعت فروپاشی اجتماعی را که قبلاً توسط فساد یهودی و غیرسفیدپوست اجتناب‌ناپذیر شده بود، تسریع می‌بخشد و زمینه را برای جایگزینی آن با رایش چهارم فراهم می‌کند.

میسون عمدتاً تا سال ۲۰۱۷ در گمنامی به سر می برد، زمانی که اعضای گروه مبارز نئونازی Atomwaffen او را در خانه اش در دنور ردیابی کردند. این گروه در سال ۲۰۱۵ تأسیس شد و مدت ها او را تحسین می کرد. اتم‌وافن و نئونازی‌های همفکر خود، اصطلاح «شتاب‌گرایی» (که توسط خانواده‌ای از نظریه‌های آکادمیک در مورد ماهیت سرمایه‌داری متأخر نیز استفاده می‌شود) را برای انطباق خود با تفکر میسون به کار گرفتند.

پس از ارتباط با میسون، آنها برکت او را دریافت کردند تا به طور تهاجمی به ترویج ایده های او ادامه دهند. شتاب گرایی که آنها تبلیغ می کردند بر تشدید تضادها متمرکز بود، با استفاده از خشونت هم برای هدف قرار دادن دشمنان خود و هم وادار به پاسخی سخت از سوی نظام سیاسی. این ایده ای است با تأثیرات واضح بر تیرانداز بوفالو، که ادعا می کند در حمله از اسلحه استفاده کرده است که منجر به کشته شدن ۱۰ نفر شد، تا حدی به این دلیل که «تغییرات در قوانین اسلحه که اعمال خواهد شد. [afterward] با برانگیختن واکنش شدید علیه دولت، به پرونده من کمک خواهد کرد.

در حدود نیم دهه گذشته، ایده‌های شتاب‌گرایانه به سرعت از طریق وب‌سایت‌ها و انجمن‌های اختصاصی با نام‌هایی مانند «فرهنگ محاصره» و «فشیست فورج» و همچنین شبکه‌های اجتماعی رایج‌تر گسترش یافت. در آن بازه زمانی، اعضای Atomwaffen حداقل با پنج قتل مرتبط بودند.

اما نسخه برتری‌گرای سفیدپوستان از شتاب‌گرایی به هیچ توطئه یا گروه سازمان‌یافته‌ای نیاز ندارد تا به کشتار جمعی منجر شود. توجیهات شتاب‌گرایانه برای خشونت چنان فضاهای ناسیونالیستی سفیدپوست آنلاین را فراگرفته است که هرکسی می‌تواند با آن روبرو شود و نتایج مرگبار خود را بگیرد – همانطور که متهم مسلح بوفالو انجام داد.

کرایست چرچ و کپی هایش

در مارس ۲۰۱۹، مردی به شدت مسلح وارد مسجدی در کرایست چرچ نیوزلند شد و ۵۱ مسلمان را در حالی که نماز می خواندند کشت. این یکی از مرگبارترین حملات تروریستی برتری طلبان سفیدپوست در تاریخ مدرن – و یکی از پیامدترین آنها بود.

تیرانداز، برنتون تارانت، معتقد بود که رشد جمعیت غیرسفیدپوست یک تهدید وجودی برای نژاد اوست. او داستانی با عنوان «جایگزینی بزرگ» نوشت و طرح او برای توقف این «جایگزینی» ادعایی به طور آزادانه ای از ایده های شتاب گرا بود.

«چرا این حمله را انجام دادی؟ او می نویسد: برای افزودن شتاب به نوسانات آونگ تاریخ، بی ثبات کردن و دوقطبی کردن جامعه غربی به منظور در نهایت از بین بردن جنون پوچ گرایانه، لذت گرا و فردگرایانه فعلی که کنترل تفکر غربی را در دست گرفته است.» او می نویسد. کپی شده توسط تیرانداز بوفالو.

لیزا مری ویلیامز/گتی ایماژ

دشوار است که تأثیر حمله و نوشته های تیرانداز کرایست چرچ بر حق نژادپرستانه اینترنت را اغراق کنیم. خشونت محض حمله به جامعه کوچک مسلمان نیوزیلند، نوشته‌های او را به کتابی ضروری برای راست نژادپرست تبدیل کرد – و شتاب‌گرایی را به یکی از ایده‌های غالب در حاشیه‌های امروزی تبدیل کرد.

و آن کپی های الهام گرفته شده

در آوریل ۲۰۱۹، مردی به نام جان ارنست وارد کنیسه ای در پاوی، کالیفرنیا شد و شروع به تیراندازی به نمازگزاران کرد. نوشته‌های ارنست، ترکیبی از یهودی‌ستیزی مسیحی قدیمی و نفرت دوران اینترنت، برخی از ایده‌های شتاب‌گرای تارانت را به عاریت گرفته و از او به عنوان تأثیر مستقیم یاد می‌کنند (او نوشت: «تارانت برای من شخصاً یک کاتالیزور بود».

چندین ماه بعد، یک ملی‌گرای سفیدپوست دیگر به نام پاتریک کروسیوس به یک والمارت در ال پاسو حمله کرد و به طور خاص مشتریان اسپانیایی تبار را هدف قرار داد. مانند تیرانداز کرایست چرچ، کروسیوس به نظر می رسید که با ایده تهدید جمعیتی از سوی مهاجران غیرسفید پوست وسواس داشت. او با طرز فکر قاتل نیوزیلندی وفاداری خود را اعلام کرد.

او در متنی پیش از حمله نوشت: “من از تیرانداز کرایست چرچ و مانیفست او حمایت می کنم.” «قبل از خواندن «جایگزین بزرگ» جامعه اسپانیایی‌ها هدف من نبود.

پس از این موج خشونت در سال ۲۰۱۹، ظاهراً تهدید ناشی از خشونت ناشی از شتاب‌گرایان فروکش کرد. Atomwaffen رسماً در سال ۲۰۲۰ پس از یک سری حملات مجری قانون که رهبری آنها را هدف قرار داد، حضور خود در ایالات متحده را منحل کرد، اگرچه برخی از اعضا نسخه ای از آن را در سال ۲۰۲۱ تحت نام نظم ملی سوسیالیستی دوباره تأسیس کردند. در هر دو سال ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱، داده های اتحادیه ضد افترا کاهش قابل توجهی را در قتل های برتری طلبان سفیدپوست نسبت به سال های قبل نشان داد – در درجه اول به این دلیل که در هیچ یک از این دو سال حمله تلفات جمعی مرتبط با این ایدئولوژی مشاهده نشد (همه گیری ممکن است عاملی نیز بوده باشد). .

اما تهدید از بین نرفت. تیرانداز در بوفالو از الگوی ۲۰۱۹ تا یک T پیروی کرد، از استناد به تئوری توطئه «جایگزین بزرگ» گرفته تا طرح تفکر تاکتیکی شتاب‌گرایانه تا دستبرد آزادانه به نوشته‌های تارانت. خطر اکنون این است که این قاتل الهام بخش دور جدیدی از خشونت های نژادپرستانه و یهودی ستیزانه در زمانی است که دموکراسی آمریکایی در خطر بزرگتری قرار دارد.

تهدید شتاب گرا پس از بوفالو

ایده های شتاب گرایی به راست نئونازی محدود نشده است. مفهوم جرقه زدن فروپاشی اجتماعی و جنگ داخلی دوم، فرض اصلی خرده فرهنگ «بوگالو» است، یک ایدئولوژی همه منظوره ضد دولتی که حاوی برخی عناصر نئونازی است اما به طور کامل بخشی از جنبش نیست. این نوع پذیرش توسط گروه های دیگر نشان می دهد که چگونه شتاب گرایی بیشتر یک چشم انداز استراتژیک گسترده است تا یک برنامه سیاسی خاص.

«شتاب گرایی به بهترین وجه به عنوان یک ضد ایدئولوژیدر جهت تخریب نظم ایدئولوژیک کنونی و نظام سیاسی-اقتصادی بیانگر و ایجاد کننده آن نظم است. اما برایان هیوز و سینتیا میلر ادریس، محققینی در سال ۲۰۲۱ درباره این ایده می نویسند، اما در نیروی ضد ایدئولوژیک خود، شتاب گرایی چیزی را ممکن می کند که زمانی بسیار دشوار بود: به حرکت درآوردن انواع بسیاری از گرایش های راست افراطی افراطی به صورت هماهنگ.

هیوز و میلر-ادریس در مقاله خود به ویژه به شتاب گرایی و حمله ۶ ژانویه به ساختمان کنگره می پردازند. آنها به شواهدی اشاره می کنند که نشان می دهد طیف وسیعی از گرایش های ایدئولوژیک شتاب گرا در این حمله شرکت کرده اند، از جمله برخی نئونازی های سبک ماسون. نظرسنجی آن‌ها از کانال‌های رسانه‌های اجتماعی برتری‌طلب سفیدپوستان پس از ۶ ژانویه نشان داد که خشن‌ترین شتاب‌گرایان آن را دلیلی برای دستیابی به اهدافشان می‌دانستند.

آن ها می نویسند: «۶ ژانویه برای این شبکه شتاب گرایی افراطی افراطی افراطی نشان دهنده ابهام بود. همچنین به منبعی از حرکت و انرژی دوباره برای راست افراطی افراطی تبدیل شده است. این یک نماد اتحاد است، نمونه ای از پیروزی که تقریباً بود و ممکن است هنوز هم باشد. این کشور تحسین‌کنندگان خود را توانمند و جسور کرده و در عین حال فرصتی برای اعمال تاکتیک‌های تروریستی رایج یعنی مطالعه و یادگیری از اقدامات ناموفق ارائه می‌دهد.»

شایان ذکر است، ۶ ژانویه رویدادی نبود که اساساً یا حتی تا حد زیادی از تفکر نئونازی الهام گرفته شده باشد. این شورشی بود که توسط دونالد ترامپ و متحدانش در سمت راست برانگیخته شد. اکثر اغتشاشگران نبودند محاصره خوانندگان بلکه معتقدان متعهد MAGA. رادیکالیسم جریان اصلی نوعی خشونت را برانگیخت که حاشیه‌ها می‌توانستند به آن بپیوندند و از آن استفاده کنند.

در ماه‌های بلافاصله پس از ۶ ژانویه، بسیاری (از جمله خود من) نگران موجی از خشونت‌های ایدئولوژیک بودند که ظهور نکرد. اما حمله بوفالو ثابت می کند که خطر همچنان وجود دارد، همانطور که پیوندهایی به جریان اصلی وجود دارد. چهره‌های محافظه‌کار پیشرو، از جمله تاکر کارلسون و نماینده الیز استفانیک (R-NY)، اخیراً نسخه‌های پاک‌سازی‌شده ایده جایگزین بزرگ را مطرح کرده‌اند که قاتلان شتاب‌گرا را از کرایست‌چرچ به بعد برانگیخت.

نکته این نیست که این چهره ها به معنای واقعی کلمه الهام بخش تیراندازی بوفالو بودند. در عوض، این است که آمریکا پس از ۶ ژانویه با شرایطی مشخص شده است که شتاب‌دهنده‌ها آرزوی آن را داشته‌اند: پذیرش فزاینده نسبت به ایده‌های نژادپرستانه حاشیه‌ای در جامعه توده‌ای همراه با طرفداران یک حزب بزرگ که تمایل به استفاده از خشونت علیه دولت ایالات متحده را نشان می‌دهند.

این بدان معنا نیست که شتاب گرایان احتمالاً در هدف خود برای سرنگونی دولت موفق خواهند شد. آنها نیستند. اما حتی بدون آن، تداوم این ایده آینده خطرناک تری برای آمریکا را به تصویر می کشد.