بررسی Bullet Train: عمیقا مشتق شده است، و این جذابیت آن است

برخی از فیلم‌ها عملاً از شما التماس می‌کنند که در متن‌های غنی آن‌ها کاوش کنید، مقداری معنا را باز کنید، در داخل اثر قدم بزنید و خودتان آن را کشف کنید. و سپس فیلم هایی مانند قطار گلوله.

این یک انتقاد نیست. لذت بردم قطار گلوله، که دارای چند خط خنده دار و کاموهای هوشمندانه، خون فراوان، و برد پیت است که همین الان اینجاست و لحظات زندگی خود را می گذراند. اما در اوایل، قاتل لیمون (برایان تایری هنری) که عمیقا او را می‌پرستید توماس موتور تانک، شکایت می کند که همه سرگرمی های امروزی “پیچ و خم، خشونت، نمایش، بدون پیام است – چه چیزی باید یاد بگیریم؟” و ما می دانیم که این یک چشمک و سر به ما است. این دقیقاً یکی از آن فیلم‌هاست و این تمام چیزی است که می‌خواهد باشد.

که باعث می شود من در میان تماشاگران کمتر به فیلم فکر کنم تا واقعیت وجودی آن. اشتها برای این نوع فیلم وجود دارد. مسلما همیشه در جیب های خاصی از جهان وجود داشته است. قطار گلوله یک محصول مشترک ژاپنی و آمریکایی است و از سنت های سینمایی هر دو اقتباس می کند. (این بر اساس رمان Kōtarō Isaka است ماریا بیتل، به زبان انگلیسی منتشر شده است قطار گلوله.)

سونی پیکچرز

کارگردان دیوید لیچ قبل از اینکه به کارگردانی بپردازد، ابتدا به عنوان کارگردانی بی اعتبار در فیلم اول، بدلکاری را شروع کرد. جان ویک فیلم و سپس ادامه بلوند اتمی، ددپول ۲، و هابز و شاو. دعواهای خشونت آمیز و شیرین کاری ها تخصص او هستند و او مدام برای کارگردانی آنها دعوت می شود نه تنها به این دلیل که می داند چگونه آنها را به وضوح خوانا کند – چیزی که کارگردانان اکثر فیلم های کمیک این روزها می توانند تحمل کنند – بلکه به این دلیل که آنها سرگرم کننده برای تماشا

موارد زیر کمئوها را در Bullet Train خراب می کند!

اصل داستان واقعاً هدف این فیلم نیست، اما به طور خلاصه، درباره یک دسته آدمکش (با بازی هنری، پیت، آرون تیلور-جانسون، جوی کینگ، اندرو کوجی، هیرویوکی سانادا، زازی بیتز، بانی بد) است که همگی خود را در قطاری پرسرعت در نیپون اسپیدلاین ژاپن می‌بینند، در حالی که با یک کیف دستی سیب‌زمینی داغ بازی می‌کنند و از شرورهای مختلفی که آنها را استخدام کرده‌اند تماس می‌گیرند. نکته واقعی از قطار گلوله همه از ستاره ها و برخی از کمئوها هستند (چنینگ تیتوم و ساندرا بولاک، که حدس می زنم ممکن است از این شهر در شهر بوده باشند. شهر گمشده شلیک کنید، و مایکل شانون بسیار بامزه در نقشی مهم، و نزدیک به پایان، نگاهی کوتاه به رایان رینولدز). همچنین، مقدار زیادی خون. به علاوه پیت در حال خندیدن است.

قطار گلوله دارای سبک بصری است که به نظر می رسد از دهه ۱۹۹۰ پاره شده است، برگرفته از تارانتینو و گای ریچی، اما نه به طرز بدی. تروپ ها مانند هر فیلم دیگری در مورد آدمکش ها هستند، با نام های مستعار مختلف آنها (لیدی باگ، گرگ، لیمو، مرگ سفید) که روی صفحه نمایش داده می شود به صورت متنی و گاه به گاه داستان های پس زمینه ای که بیشتر برای جلوه های کمیک پر می شود. همه چیز از زمان بندی صدا گرفته تا درجه بندی رنگ تا شمشیربازی تا ۱۱ افزایش می یابد و اگر به دنبال یک سواری هیجان انگیز هستید، بسیار سرگرم کننده است. در برخی موارد، متوجه می‌شوید که بیشتر در مورد موقعیت‌های دیوانه‌کننده‌ای است که قهرمانان ما در آن قرار خواهند گرفت – و همچنین دریابید که قهرمانان چه کسانی هستند. پس از یک هفته طولانی، بسیار سرگرم کننده، سرگرمی های مهیج فراوان.

برای من جالب تر از سوال خوب یا بد این است که چیست قطار گلوله، که من انتظار دارم موفقیت زیادی داشته باشد، در مورد آنچه ما از سرگرمی این روزها می خواهیم می گوید. طبق استانداردهای هالیوود، این عصر راه اندازی مجدد و دنباله و نه چیز دیگر، قطار گلوله به عنوان یک فیلمنامه اصلی به حساب می آید. این نیست. از یک کتاب اقتباس شده است، و مهمتر از آن، همه چیز در آن قبلا دیده شده است. با این حال، آشنایی با ترانه‌ها، تصاویر، ضربات داستان باعث شد به آخرین باری که یک بلاک‌باستر اکشن تمام دریچه گاز را با حساسیت واقعی، دنباله یا چیزهای دیگر دیدم فکر کنم. (فکر کنم همینطور بود مکس دیوانه: جاده خشم؟)

سونی پیکچرز

من می‌توانم از آشنایی ناامید شوم، اما نمی‌توان انکار کرد که فرهنگ ما خواهان آن راحتی است، که گاهی اوقات با چیزهایی که به تازگی همراه است. در شرایطی که قطار گلوله، این تازگی بیشتر به خاطر حضور افراد مشهور و دیدن خون روی صفحه در طول دعوا است که در بیشتر سرگرمی های ما با بودجه کلان وجود ندارد. (دلیل اصلی این است که خون یک فیلم را از PG-13 به R تغییر می‌دهد و فیلم‌های PG-13 بسیار بیشتر از پسرعموهای دارای رتبه R درآمد دارند.)

چرا ما هوس چنین آرامشی را داریم؟ خب، این حدس هر کسی است. برخی از این اشتهایی است که به دقت پرورش داده شده است تا هرگز واقعاً در سینما به چالش نکشید. برخی ممکن است فقط از این توانایی باشند، در عصر پخش، وقتی که چیزی ما را مبهوت می کند یا ناراحت می کنیم، فقط به آنچه می دانیم دوست داریم برگردیم.

و برخی از آن، من حدس می‌زنم، فقط وضعیت جهان است، که بسیار عجیب‌تر از داستان است، پر از پیچ و تاب‌هایی که لذت کاتارسیس داستانی را ندارد. اگر قطار گلوله یک ضربه است، ممکن است علت آن باشد. این گریز خالص در بهترین حالت خود است، بدون پیام یا درسی در هسته آن. گلیب، شاید کمی پوچ گرایانه، از آن نوع فیلم هایی است که Lemon the Assassin آن را آزاردهنده می داند. اما وقتی همان نوع سرگرمی بارها و بارها ساخته می شود، معمولاً دلیلی وجود دارد.

قطار گلوله نمایش در سینماها از ۴ آگوست آغاز می شود.