بوریس جانسون بیرون است.
پس از چند روز سرگیجه‌آور رسوایی‌های تازه و استعفای دسته جمعی کابینه، نخست‌وزیر بریتانیا روز پنجشنبه استعفای خود را اعلام کرد که نزدیک به سه سال پس از آغاز این سمت، پایان رهبری او در حزب محافظه‌کار بود.
او به عنوان نخست‌وزیر، پس از سال‌ها بحث تفرقه‌انگیز برگزیت، بریتانیا را رسما از اتحادیه اروپا خارج کرد و محافظه‌کاران را به پیروزی تاریخی در انتخابات عمومی در سال ۲۰۱۹ هدایت کرد. اما جانسون نتوانست بر آخرین شورش حزب محافظه‌کار خود غلبه کند. مقیاس نارضایتی از رسوایی‌های متعدد در کنار بحران تورم و نتایج ضعیف انتخابات برای جانسون غیرقابل عبور بود.
جانسون در سخنرانی استعفای خود، اشاره کرد که تا انتخاب جانشین در سمت نخست وزیری باقی خواهد ماند، روندی که احتمالا در اواخر تابستان یا اوایل پاییز به پایان خواهد رسید. اما برخی از محافظه‌کاران جانسون را بیش از حد یک مسئولیت سیاسی می‌دانند که نمی‌توان آن را حتی برای چند هفته ادامه داد، و می‌خواهند فوراً برود.
“دلیل اینکه در چند روز گذشته بسیار سخت جنگیدم تا ادامه دهم… فقط به این دلیل نبود که می خواستم این کار را انجام دهم، بلکه به این دلیل بود که احساس می کردم این وظیفه من، وظیفه من و وظیفه من در قبال شماست که به انجام کاری که می کنیم ادامه دهم. در سال ۲۰۱۹ وعده داده شد.» جانسون روز پنجشنبه در خارج از خیابان داونینگ شماره ۱۰ گفت. جانسون در سخنان کوتاه خود به آن سال تاریخی ۲۰۱۹ اشاره کرد پیروزی در انتخابات؛ اجرای برگزیت؛ ناوبری بریتانیا از همه گیری، از جمله عرضه واکسن آن؛ و حمایت بریتانیا از اوکراین در برابر روسیه از جمله دستاوردهای دوره اوست. او قول داد در زمان جانشینی خود از اوکراین حمایت کند.
جانسون ابراز تاسف کرد که نمی‌توانست «این همه ایده و پروژه» را ببیند، اما او تقصیر را به گردن سیاست حزبی انداخت، نه نقش خود در ایجاد پیامدهایی که او را از نظر سیاسی ضعیف کرد. “غریزه گله قدرتمند است. جانسون گفت: وقتی حرکت می کند، حرکت می کند. “هیچکس از راه دور ضروری نیست.”
جانسون افزود: «می‌خواهم بدانید که چقدر ناراحتم که بهترین شغل دنیا را رها می‌کنم». “اما آنها استراحت هستند.”
دوران تصدی جانسون به عنوان نخست وزیر در چند ماه گذشته آغاز شد، اما برکناری او بسیار سریع اتفاق افتاد. برای بیش از نیم سال، جانسون با اتهامات “Partygate” روبرو بود، که گفته می شد مهمانی ها در دفاتر داونینگ استریت او در بدترین بحران کووید-۱۹، زمانی که انگلیس تحت قوانین بسیار سختگیرانه قرنطینه بود، برگزار شده بود. پس از چند شکست انتخاباتی، حزب جانسون به نخست وزیر رای عدم اعتماد داد. جانسون زنده ماند، اما نه به طور قانع کننده.
سپس، در روزهای اخیر، معاون رئیس دولت، کریس پینچر، به دست زدن به دو مرد متهم شد که دوباره اتهامات دیگری علیه او مطرح شد. جانسون در ابتدا وقتی پینچر را تبلیغ کرد، اطلاع از آن اتهامات گذشته را انکار کرد، تا اینکه معلوم شد در واقع از گذشته پینچر اطلاع داشته است. این افشاگری ها موجب استعفای دو مقام ارشد کابینه شد که پس از آن استعفای دسته جمعی از دولت جانسون را به دنبال داشت. جانسون که توسط حزبش رها شده بود و اعضای باقی مانده دولتش از او خواسته بودند که کناره گیری کنند، سرانجام شکست را پذیرفت.
خروج جانسون، حداقل در حال حاضر، به این معنی است که نبرد بعدی در میان محافظه کاران برای رهبری حزب خواهد بود. این مسابقه در هفته‌های آینده برگزار خواهد شد و احتمالاً تعداد کمی از نامزدهای احتمالی نام خود را مطرح می‌کنند. (انتخابات عمومی زودهنگام – که می تواند توازن قوا در پارلمان را تغییر دهد – را نمی توان رد کرد، اما در حال حاضر اتفاق نمی افتد.) چه کسی از این رقابت بیرون می آید، چیزهای زیادی در مورد آینده حزب محافظه کار خواهد گفت، و چقدر جانسون ممکن است در شکل دادن به آن تأثیر داشته باشد.