رئیس جمهور جدید هندوراس می تواند به بایدن در زمینه مهاجرت کمک کند

معاون رئیس جمهور کامالا هریس هفته گذشته برای مراسم تحلیف اولین رئیس جمهور زن هندوراس، شیومارا کاسترو، یک سوسیالیست دموکرات اصلاح طلب، که قول داده است به عوامل کلیدی مهاجرت گسترده از کشور رسیدگی کند، از هندوراس بازدید کرد.

حضور هریس صرفاً نمایش همبستگی با دستور کار کاسترو نبود – هدف آن نشان‌دهنده دوران جدیدی از روابط ایالات متحده و هندوراس بود، دورانی که در آن رهبران آمریکایی در کنار مقامات هندوراس برای کاهش مهاجرت به شمال کار می‌کنند.

همکاری با کاسترو ممکن است آنچنان که دولت بایدن امیدوار است به پیشرفت نرسد. برنامه کاسترو جاه طلبانه است. او قول داده است که به فساد بومی و کمبود فرصت اقتصادی در یکی از فقیرترین کشورهای آمریکای لاتین رسیدگی کند، جایی که بیش از نیمی از شهروندان تمایل به ترک آن را ابراز کرده اند.

دولت بایدن با درک این موضوع که مهاجرت از مرز ایالات متحده و مکزیک آغاز نمی شود، به دنبال راه هایی است تا به مهاجران احتمالی دلیلی برای ماندن در کشورهای خود بدهد.

اما یک مبارزه رهبری در کنگره هندوراس ادامه دارد که مأموریت او و منافع ایالات متحده در این کشور را تهدید می کند. یک جناح رقیب از حزب کاسترو در تلاش است تا گزینه او را برای رهبری کنگره جایگزین کند. اگر آن جناح موفق شود، می‌تواند به طور مؤثری برنامه کاسترو و تلاش‌های دولت بایدن برای رسیدگی به علل ریشه‌ای مهاجرت از کشور و سایرین در مثلث شمالی را به زانو درآورد.

“[The fight over who’ll lead Congress] باعث می شود مردم تعجب کنند که چه کسی مسئول است. این پرسش‌ها را مطرح می‌کند که دولت تا چه اندازه به حاکمیت قانون و تفکیک قوا متعهد است. اعتماد به نفس را قطع می کند. لیزا کوبیسکه، سفیر ایالات متحده در هندوراس از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴، در یک گزارش گفت: این یک نگرش منتظر و منتظر از طرف هر کسی است که برای ایجاد یک تجارت یا سرمایه گذاری یا کمک به هندوراس پول خرج می کند. تماس را فشار دهید

هندوراس در یک لحظه سیاسی ضعیف قرار دارد. از سال ۲۰۰۹ که یک کودتای نظامی رئیس جمهور وقت مانوئل زلایا، شوهر کاسترو را برکنار کرد، به عنوان یک دولت مواد مخدر تحت حزب راستگرای ملی فعالیت می کرد. فساد مداوم، نهادهای دولتی ضعیف، تغییرات آب و هوایی، سطح بالای جرایم خشونت‌آمیز و فقر افسارگسیخته در سال‌های اخیر صدها هزار نفر را به فرار از کشور سوق داده است و بسیاری از هندورایی‌ها به دنبال پناهندگی در ایالات متحده هستند.

به نظر می رسید تغییر در افق نوامبر گذشته باشد. رای دهندگان دسته جمعی برای انتخاب کاسترو شرکت کردند و با پیروزی قاطع در برابر نصری اسفورا از حزب ملی – متحد خوان اورلاندو هرناندز، رئیس جمهور مستعفی، که به گرفتن رشوه از قاچاقچیان مواد مخدر متهم شده است، شرکت کردند. کاسترو وعده داد که یک دولت ائتلافی ایجاد کند تا مخالفان سیاسی حزب ملی از جمله حزب چپ میانه لیبره خود را تحت دستور کار مبارزه با فساد و ترویج توسعه اقتصادی گرد هم آورد.

به عنوان بخشی از یک ابتکار مشترک با دولت ایالات متحده، شرکت های آمریکایی متعهد شدند که مجموعاً بیش از ۱.۲ میلیارد دلار در یک افق چند ساله به هندوراس، السالوادور و گواتمالا تزریق کنند. این بودجه برای کمک به کاهش مهاجرت با ارائه فرصت های اقتصادی جدید در منطقه بود. در هندوراس، دولت آتی کاسترو به عنوان یک شریک قابل اعتماد در نظر گرفته می‌شد که می‌توانست اطمینان حاصل کند که سرمایه‌گذاری‌ها طبق برنامه انجام می‌شود.

اتحاد Inti Oncon/picture از طریق Getty Images

این رویکرد کاملاً جدید نیست. جو بایدن، معاون رئیس جمهور وقت، برنامه های مشابهی را برای توسعه اقتصادی در منطقه تحت دولت اوباما دنبال کرد. اما این یک تغییر قابل توجه از استراتژی دولت ترامپ برای کاهش کمک به کشورهای مثلث شمالی و وادار کردن مهاجران برای درخواست پناهندگی در آن کشورها قبل از اینکه بتوانند در ایالات متحده این کار را انجام دهند، است.

هریس در دیدار هفته گذشته خود با کاسترو، برنامه‌های توسعه اقتصادی موجود دولت بایدن را گسترش داد و متعهد شد که یک هیئت تجاری و هیئت تجاری بلندپایه به رهبری وزارت بازرگانی برای ایجاد فرصت‌های تجاری در هندوراس اعزام کند. هریس همچنین تاکید کرد که انتخاب کاسترو نشان دهنده فرصتی برای پیشبرد منافع مشترک است.

“دیدگاه ما به عنوان ایالات متحده، از نظر روابطمان با هندوراس، دیدگاهی است که ما به ملت های خودمان باور داریم، مانند اکثر کشورها این روزها. [are] هریس در جلسه خود به کاسترو گفت. من مشتاقانه منتظر بسیاری از زمینه‌های مشارکت هستم، از جمله کارهایی که می‌توانیم برای رسیدگی به رونق اقتصادی هندوراس انجام دهیم.»

اما اگر کاسترو نتواند دولت خود را متحد کند، در موقعیتی نخواهد بود که بتواند به پیشبرد منافع مشترک کمک کند و توانایی او برای انجام این کار همچنان زیر سوال است.

بحران قانون اساسی هندوراس می تواند مانع پیشرفت شود

اصلاحات پیشنهادی کاسترو می‌تواند برای هندوراس، کشوری که نخبگان اقتصادی فاسد در آن حکومت می‌کنند، دگرگون‌کننده باشد. او متعهد شده است که کمیسیونی برای مبارزه با فساد با حمایت سازمان ملل تشکیل دهد، مشابه کمیسیونی که در سال ۲۰۱۹ در گواتمالا تعطیل شد، و ضمانت نامه ای را برای مجلس ملی تشکیل دهد که به دنبال بازنویسی قانون اساسی کشور با حقوق سوسیال دمکراتیک است. و او وعده یک “الگوی اقتصادی جدید” را داده است که نابرابری و هزینه های زندگی را کاهش می دهد و شامل ایجاد محیطی مساعدتر برای سرمایه گذاری خصوصی می شود.

اما آینده این دستور کار به دلیل یک بحران قانون اساسی که کنگره هندوراس را تحت تاثیر قرار داده است، در نوسان است.

گروهی متشکل از ۱۸ قانونگذار تازه منتخب حزب لیبره اخیراً تصمیم کاسترو برای برگزیدن لوئیس ردوندو، یکی از اعضای حزب میانه‌روی ناجی هندوراس، به عنوان رهبر کنگره را به چالش کشیدند. آنها استدلال می کنند که یکی از اعضای حزب لیبر – که دارای ۵۰ قانونگذار در کنگره ۱۲۸ کرسی است، در مقایسه با ۱۰ کرسی حزب ناجی – باید این عنوان را داشته باشد. این ۱۸ قانونگذار Libre در جلسه کنگره که در آن ردوندو به عنوان رهبر انتخاب شد، شرکت نکردند. در عوض، آنها به طور جداگانه در یک مکان خصوصی جمع شدند تا رهبر رقیب خود، خورخه کالیکس، با حمایت حزب ملی مخالف را انتخاب کنند.

کاسترو آن را یک “خیانت” دانست و قانونگذاران شورشی را از حزب خود اخراج کرد. حزب ملی پیشنهاد کرده است که آنها را بپذیرد، که به این ترتیب بیشترین تعداد قانونگذار در کنگره و کنترل مؤثر بر دستور کار کنگره را به آن می دهد.

بحران رهبری حل نشده باقی مانده است و اکنون در دادگاه عالی هندوراس قرار دارد، جایی که به نظر نمی رسد شانس به نفع کاسترو باشد. چهار قاضی از پنج قاضی که در این مورد تصمیم خواهند گرفت، در کنگره قبلی که حزب ملی اکثریت را در اختیار داشت، منصوب شدند. اگر کالیکس پیروز شود، می‌تواند دستور کار کاسترو را از بین ببرد، زیرا رهبران کنگره هندوراس این قدرت را دارند که حتی از بررسی طرح‌های سیاسی او جلوگیری کنند.

کارشناسان سیاست خارجی گمانه زنی می کنند که قانونگذاران شورشی تحت تأثیر دولت در حال خروج هرناندز و متحدان حزب ملی او که امیدوارند قدرت را دوباره به دست آورند و مانع از اصلاحات شوند، فعالیت می کردند. مشخص نیست که آیا آنها متحمل عواقبی خواهند شد یا خیر. با این حال، در حال حاضر، هیچ مدرک مشخصی مبنی بر این موضوع وجود ندارد.

بحران سیاسی هندوراس تلاش های ایالات متحده برای کاهش مهاجرت به شمال را پیچیده می کند

ایالات متحده در مبارزه کنگره هندوراس دخالت نمی کند. یک مقام ارشد دولت هفته گذشته به خبرنگاران گفت که این بر عهده هندوراس است که به راه حلی مطابق با قانون اساسی و قوانین آنها دست یابد.

همانطور که ایالات متحده منتظر است، هندوراسی ها نیز باید منتظر اصلاحاتی باشند که به آنها رای داده اند. این بدان معناست که اعتماد پایین به دولت ممکن است همچنان به شدت کاهش یابد و حمایت از کودتای نظامی همچنان بالا بماند. فقر و فقدان فرصت‌های شغلی و آموزشی پایدار می‌تواند بدون شبکه ایمنی اجتماعی قوی ادامه یابد. نخبگان فاسد می توانند به فرار مالیاتی و استثمار کارگران خود ادامه دهند. این گونه مسائل در ۳.۵ سال گذشته بیش از ۶۸۰۰۰۰ هندوراسی را به ایالات متحده سوق داده است. اگر کالیکس رئیس کنگره بماند و کاسترو نتواند اصلاحات خود را انجام دهد، ایالات متحده باید راه‌های دیگری را برای پیگیری اهداف خود در کشور بیابد، از جمله از طریق سرمایه‌گذاری بخش خصوصی که در حال حاضر دنبال می‌کند.

این سرمایه گذاری راه حل سریعی نیست. قرار است به صورت اقساط عرضه شود، بنابراین حتی اگر مهاجرت را کاهش دهد، ممکن است سال ها طول بکشد تا اثرات آن دیده شود. و این فرض را بر این می گذارد که شرکت ها به تعهدات خود عمل کنند. سود ممکن است انگیزه آن شرکت ها را برای ادامه سرمایه گذاری در منطقه، صرف نظر از اینکه وضعیت سیاسی هندوراس چگونه حل می شود، ایجاد کند. اما اگر سود خوب نباشد، شرکت‌ها احتمالاً سرمایه‌گذاری‌های خود را کاهش خواهند داد – و ادامه بی‌ثباتی سیاسی در هندوراس می‌تواند سرمایه‌گذاران آینده را بترساند.

ایالات متحده گزینه های دیگری نیز دارد. این مقام ارشد دولت گفت، همچنین می‌تواند با گروه‌های جامعه مدنی همکاری کند و در صورت عدم پیشرفت چشمگیر در تلاش‌های ضد فساد، به عنوان ابزاری برای فشار بر دولت هندوراس، کمک‌های خارجی را متوقف کند.

با این حال، پیگیری این دستور کار با خرید از سوی دولت هندوراس بسیار آسان تر خواهد بود. با این حال، در حال حاضر، دولت بایدن خواهان صبر است.

هریس هفته گذشته به خبرنگاران گفت: «استراتژی همیشه روشن بوده است، و ما روشن بوده‌ایم که کاری که باید انجام دهیم، کاری است که در یک دوره زمانی طولانی آشکار خواهد شد.» «امیدوارم خیلی طولانی نباشد، اما مطمئناً نه یک شبه. مشکلاتی که باید به آنها رسیدگی کنیم، مشکلاتی هستند که یک شبه به وجود نیامده اند و راه حل هایی که قرار است تاثیری داشته باشند، یک شبه به وجود نمی آیند.»