اولین جلسه استماع کمیته منتخب ۶ ژانویه کمی غیرعادی بود.
این فقط واردات تاریخی، مخاطبان تلویزیون ملی در پربیننده بیش از ۲۰ میلیون نفر، یا حتی محتوای آن نبود، اگرچه خارج از عرف بود. کمیته هفت دموکرات و دو جمهوری خواه ضد ترامپ در راستای خطوط سنتی حزبی عمل نمی کند و فرمت آن ها بر شهادت زنده شاهد به نفع فیلم های حمله و کلیپ های رسوب گذاری تاکید نمی کند.
در عوض، این محل جلسه بود که آن را منحصر به فرد کرد. جلسات استماع ایران-کنترا در یک فرودگاه دورافتاده آمریکای مرکزی برگزار نشد، و همچنین کمیته فعالیت‌های غیرآمریکایی مجلس نمایندگان در پچ کدو تنبل ویتاکر چمبرز تشکیل نشد. اما کمیته بررسی حمله به ساختمان کنگره ایالات متحده در مجتمع کنگره، قبل از اتاقی مملو از افرادی که آن روز در ساختمان بودند، تشکیل جلسه داد.
نتیجه تنش وهم‌آوری بود که بر روی یک اتاق کمیته آویزان بود که تقریباً همه آنها نوعی ارتباط مستقیم با رویدادهای ۶ ژانویه داشتند.
در یک میز، روزنامه‌نگاری که با خستگی به پرسش‌های Slack از سردبیر پاسخ می‌داد، نشسته بود از اوباش در حال ضربه زدن به درها فیلم گرفت به روتوندا در پشت اتاق، یکی از اعضای کنگره که به دقت تماشا می‌کرد، در دفترش پناه گرفته بود و چوب بیسبال را محکم گرفته بود تا شورش‌کنندگان از در قفل شده او عبور کنند. وقتی کلیپ هایی از آشوبگران داخل ساختمان کنگره نمایش داده شد، آنهایی که در اتاق بودند فقط به دلیل ماهیت نمادین آن ساختمان را نمی دیدند. آنها راهروهایی را دیدند که هر روز در آن راه می رفتند. مسیرهایی که مهاجمان در آن روز در مسیر خود برای «آویز کردن مایک پنس» و شکار نانسی پلوسی طی کردند، همچنین مسیرهایی به سمت یک مکان ترجیحی برای صرف ناهار یا میانبرهایی برای رسیدن به یک جلسه بودند.
خاطرات آنها به اندازه افسرانی که در آن روز درگیر نبرد تن به تن بودند، مانند افسر پلیس کنگره، کارولین ادواردز، که در مورد “لغزش در خون مردم” شهادت داد، نبود. اما آنها به همان اندازه احشایی بودند.
از حدود ۲۰ عضو کنگره که جلسات استماع را در اتاق تماشا می‌کردند و بسیاری از آنها در طول حمله در گالری مجلس گیر افتاده بودند، اکثر آنها در نقطه‌ای گریه کردند. این چیزی نبود که آنها در اخبار کابلی تماشا کرده بودند. این چیزی بود که آنها زندگی کرده بودند.
نماینده مادلین دین (D-PA) خاطره دیدن همکارش نماینده پل تونکو (D-NY) را در آن روز برای Vox به یاد آورد. حمله از طرف یک شورشگر نبود، بلکه یکی از اعضای همکارش بود که به طور تصادفی او را در طی تقلای دیوانه‌وار بر روی نرده‌ها برای فرار از گالری کتک زد، زیرا اعضا سعی می‌کردند فرار کنند در حالی که همزمان تلاش می‌کردند ماسک‌های ضد گاز خود را بگذارند.
نیم دوجین جلسه استماع دیگر توسط کمیته برگزار خواهد شد و آنها نیز متفاوت خواهند بود. آنها ممکن است به همان اندازه توجه یا مخاطب را جلب نکنند. ممکن است خبرنگاران کمتری باشند، تعداد کمتری از اعضای کنگره که برنامه‌های خود را برای حضور مشخص می‌کنند، و کمتر میهمان ویژه‌ای که به چهره‌های آن روز تبدیل شده‌اند، مانند افسر پلیس سابق دی سی، مایکل فانون و افسر فعلی پلیس کنگره، هری دان. جلسات آتی علاوه بر وقایع آن روز، بر موضوعاتی نیز تمرکز خواهند کرد: جلسه استماع برنامه ریزی شده روز دوشنبه سردبیر سابق فاکس نیوز برگزار خواهد شد. کریس استایروالت همانطور که این کمیته به بررسی آغوش آگاهانه ترامپ از دروغ در مورد انتخابات ۲۰۲۰ می پردازد. بینندگان احتمالاً فیلمی از چکیدن رنگ مو روی صورت رودی جولیانی را می بینند که خونی که راهروهای کاپیتول را رنگین کرده است.
این بدان معنا نیست که درام بالقوه دیگری وجود نخواهد داشت. صرف نظر از موضوع جلسه یا ازدحام در اتاق، تنش همیشه وجود دارد. ممکن است یک لحظه تعیین کننده وجود داشته باشد، مانند زمانی که جوزف ولش از سناتور جوزف مک کارتی پرسید: “آیا هیچ احساس نجابتی ندارید؟” یا یک اعتراف خیره کننده، مانند زمانی که الکساندر باترفیلد به ملت درباره سیستم ضبط نوار کاخ سفید ریچارد نیکسون گفت. و البته، همیشه این پتانسیل برای یک عضو کنگره وجود دارد که به یک مونولوگ طولانی و خود ستایش آمیز ادامه دهد. اما این مجموعه از جلسات استماع همیشه دارای امتیازی است که آن را متمایز می کند: کمیته فقط در سالن های کنگره تشکیل جلسه نمی دهد. این ملاقات در صحنه جنایت است.