برای خارجی هایی که نمی توانند در برابر اصرار برای انجام تعمیمات گسترده که بعداً بسیار شرم آور خواهد بود مقاومت کنند، ژاپن زمینه بسیار خطرناکی را فراهم می کند. به عنوان کسی که بخش‌هایی از سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ را به عنوان خبرنگار خارجی در توکیو گذراندم، باید بدانم.
این فرهنگی است که به نظر می‌رسد در طول هزاره‌ها عملاً تغییری نکرده است، با این حال بی‌رحمانه جدید را می‌پذیرد، کشوری جزیره‌ای که قرن‌ها در انزوای اجباری زندگی می‌کرد، در عین حال مشتاقانه خارجی‌ها را در صورت در دسترس بودن، از دکترین شوک صنعتی‌سازی غربی پس از بازسازی میجی در سال ۱۸۶۸ اقتباس کرد. می‌دیدم که بعدازظهرهای یکشنبه در پارک یویوگی جمع می‌شدند تا دسته‌ای از راکرهای چرم‌پوش به سبک دهه ۱۹۵۰. سرزمین تضادها و اینها. اینجا را با دقت قدم بردارید و چیزهای بسیار زیادی را که نمی دانید بدانید.
اما جنبه‌های خاصی از ژاپن وجود دارد که برای همه روشن است، حتی یک خبرنگار جوان در اولین شبی که در این کشور بود، شاتل فرودگاه ناریتا را در لابی هتل امپریال توکیو پیاده کرد. یکی از آن چیزها آمدن شکوفه های گیلاس است. هر بهار در چهار جزیره اصلی ژاپن، از انتهای کیوشو تا نوک جنوبی هوکایدو، این کشور مکث می کند تا شاهد ساکورا، شکوفه های کوتاه شکوفه های گیلاس باشد. لحظه ای است، حداکثر چند روز، زمانی که کشوری که در غیر این صورت احساس می کند در حال حرکت دائمی است، برای شرکت در هانامی متوقف می شود. – جمع شدن برای دیدن شکوفه ها، خوب، شکوفه.
می‌توان گفت که شکوفه‌های گیلاس نماد ملی ژاپن است، و در حالی که به کلیشه‌ای تجاوز می‌کنید، دقیقاً اشتباه نمی‌کنید. ساگا اولین امپراتور ژاپنی بود که هانامی را سازماندهی کرد در اوایل قرن نهم پس از میلاد گرد هم آمدند، و “داستان جنجی”، شاید اولین رمان جهان، شامل صحنه هایی از اشراف در جشن هانامی است. در سال ۱۵۹۴، شوگون هیدیوشی تویوتومی بزرگ یک مهمانی هانامی پنج روزه برای ۵۰۰۰ شرکت کننده در یوشینو برگزار کرد، بخشی از سنتی که بهار پس از بهار تا امروز ادامه دارد.
هر سال با کم شدن زمستان، ژاپنی ها به ساکورا زنسن، گزارش شکوفه های گیلاس نگاه می کنند تا بدانند درختان چه زمانی و کجا گل خواهند داد. بر اساس تحلیل دانشگاه کانسای، اطلاع قبلی بسیار مهم است – در یک سال عادی، بیش از ۶۰ میلیون نفر برای تماشای شکوفه به ژاپن و داخل ژاپن سفر می کنند و حدود ۲.۷ میلیارد دلار به اقتصاد این کشور وارد می کنند. بیشتر آن توسط شرکت های ژاپنی که میزبان هانامی شرکتی هستند هزینه می شود مهمانی برای کارمندان به عنوان ساکورا فصل شروع می‌شود، می‌توانید جوان‌ترین کارگرانی را ببینید که وظیفه دارند یک مکان پیک‌نیک را برای هنامی‌های اداری ایمن کنند و به ۱۰۰۰ نقطه تماشای شکوفه‌های گیلاس در سراسر کشور هجوم می‌آورند تا مافوق‌هایشان بتوانند در منظره درختان غذا بخورند و بنوشند.
و چرا می آیند؟ شاید مانند استاد هایکوی قرن هفدهم، ماتسو باشو، آنها مایلند در هنر قدردانی از ناپایداری، هنر قدردانی از ناپایداری، که نماد آن گل هایی است که هر سال با درخشندگی لحظه ای سفید و صورتی شکوفا می شوند، پیش از افتادن به زمین، شرکت کنند. «چند، خیلی چیزها / آنها به ذهن / این شکوفه های گیلاس! / خیلی مختصر -”
یا شاید، همانطور که در بهار بسیار کوتاه توکیو انجام دادم، آنها برای مهمانی آمده اند. در طول آن یک هفته در بهار، در پارک‌های نسبتا معدود پایتخت – برای هر نفر، توکیوی‌ها از یک چهارم فضای سبز ساکنان نیویورک یا لندن – ساکورا لذت می‌برند. خودنمایی با شورش رنگی که بتن و نئون را خنثی می کند. جایی بهتر از این نیست که در یک غروب آوریل در زیر آن شاخه‌های هوازی باشید و با همکاران و دوستانتان ساکه و آبجو بنوشید.
با این حال نیازی به داشتن روح باشو نیست تا بدانیم شکوفایی چیز خاصی است. بله، شکوفه ها نه تنها به خودی خود، بلکه در کوتاهی خود زیبا هستند، این واقعیت را به ما یادآوری می کنند که پس از پاک شدن بطری ها و جعبه های بنتو، ناگزیر به زمین می افتند. هانیا یاناگیهارا، رمان‌نویس در سال ۲۰۱۹ نوشت: «اگر هنوز بتوان به شکوفه‌های گیلاس برای شکوفه دادن در یک زمان خاص تکیه کرد، می‌توان به آن تکیه کرد تا به زودی بمیرد. بیشتر، یک بار دیگر مجبور به انتظار می‌شود.»
چرخش فصول در ژاپن ریتم و معنا می دهد، با «حس زیبایی شناسی دقیق و متمایزش، حسی که بر پایه جشن فصلی بنا شده است». بسیاری از خاطرات من از دوران اقامتم در ژاپن به فصول سال گره خورده است: چرخاندن برگ های پاییزی که با مادرم در معابد کیوتو قدم می زدم. دانه های برف محوطه کاخ امپراتوری را در یک عصر زمستانی پوشانده اند. فانوس های کاغذی جشنواره اوبون که در امتداد یک کوچه توکیو در یک شب داغ اوت می درخشند. و بله، هانامی در بهار، همیشه در بهار
این هفت روز شکوفه نیست که هانامی می دهد اهمیت آن، اما ۵۱ هفته انتظار در هر دو طرف – انتظار، اما دانستن زمان باز خواهد گشت، همانطور که همیشه بوده است. شکوفه‌دهی ممکن است کوتاه باشد، اما قدیمی‌ترین درختان می‌توانند قرن‌ها یا حتی بیشتر عمر کنند. از طریق زلزله، سونامی، انقلاب و جنگ، درختان نوبت خود را دارند، به اندازه چرخش زمین قابل اعتماد.
به همین دلیل است که چه اتفاقی برای ساکورا افتاده است فصل در سال های اخیر بسیار نگران کننده است. در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱، محدودیت‌های همه‌گیر ژاپن را به روی گردشگران خارجی بست و هانامی را متوقف کرد. میهمانی‌ها، دومی باختی بود که فرماندار توکیو، یوریکو کویکه، آن را با «آغوش گرفتن از ایتالیایی‌ها» مقایسه کرد. محدودیت‌ها در پایتخت سرانجام در بهار امسال، درست چند روز قبل از شکوفه‌دهی کامل درختان در ۲۲ مارس، برداشته شد، و حتی با افزایش تعداد موارد مورد نیاز از طریق Omicron.
ساکورا با یک تهدید طولانی مدت مواجه است: تغییرات آب و هوایی. درختان گیلاس برای شکوفه دادن کامل نیاز به یک ماه دمای زمستانی زیر ۴۱ درجه فارنهایت دارند. با گرم شدن آب و هوا در ژاپن، زمان شکوفه‌دهی تغییر کرده و احتمالاً گلدهی را به تأخیر می‌اندازد. اما در سال گذشته در کیوتو، به دلیل گرمای اوایل بهار، اوج شکوفایی اولین بار در ۱۲۰۰ سال گذشته بود. یک مطالعه روی درختان نمادین گیلاس واشنگتن دی سی – هدیه ای از دولت ژاپن بیش از یک قرن پیش – تخمین زد که با گرم شدن متوسط، اوج شکوفایی می تواند تا دهه ۲۰۵۰ پنج روز زودتر و تا دهه ۲۰۸۰ ۱۰ روز زودتر باشد.
همانطور که بودا گفت، همه چیز در جهان تغییر است، و تجربه هانامی به معنای درک این است که زیبایی از ناپایداری جدایی ناپذیر است. اما آنچه درد دیدن شکوفه ها را تسکین می دهد، وعده بازگشت دوباره و دوباره آنهاست. اگر آن را از دست بدهیم، تنها چیزی که برای ما باقی می‌ماند، از دست دادن است.
برای توصیه‌های بیشتر از دنیای فرهنگ، به ادامه مطلب مراجعه کنید یک چیز خوب آرشیوها