کووید-۱۹ در حیوانات: سرایت ویروس کرونا به گوزن ها می تواند انسان ها را تحت تأثیر قرار دهد

در نوامبر ۲۰۲۰، موارد ابتلا به کووید-۱۹ در آیووا به ۳۲۰۸۱ مورد در یک هفته افزایش یافت – در آن زمان، یک رکورد. و این فقط در بین انسانها بود. همانطور که دانشمندان متوجه شدند، یک بیماری همه گیر نیز در میان بسیاری از گوزن های دم سفید این ایالت شروع به خشم می کرد.

در یک نظرسنجی هفت هفته ای که پس از افزایش ناگهانی آیووا انجام شد، تعداد بسیار تکان دهنده آهو – ۸۰ مورد از ۹۷ گوزن – برای SARS-CoV-2، ویروسی که باعث کووید-۱۹ می شود، مثبت شد. “ما بودیم ویوک کاپور، میکروبیولوژیست دامپزشکی در ایالت پن که اخیراً به همراه نویسندگان همکارش، تحلیلی از اپیدمی گوزن سایه‌ای را منتشر کرده است، می‌گوید. PNAS. ما هیچ سرنخی نداشتیم.»

این فقط در آیووا نیست. شواهد نشان می دهد که عفونت گوزن ها در سراسر کشور گسترده شده است. مطالعه جداگانه در طبیعت در یک سوم گوزن های مورد بررسی در اوهایو عفونت پیدا کرد و وزارت کشاورزی آمریکا آنتی بادی های ویروس کرونا را در گوزن های ایلینوی، میشیگان، نیویورک و پنسیلوانیا گزارش کرده است. ده ها میلیون آهو در سراسر ایالات متحده زندگی می کنند. مشخص نیست که تعداد کل مبتلایان چقدر است، اما این مطالعات نشان می دهد که تعداد آنها بالا است.

به نظر نمی رسد خود گوزن ها از این ویروس خیلی بیمار شوند – مطالعات آزمایشگاهی نشان می دهد که آنها در معرض عفونت های بدون علامت هستند – اما این نگرانی اصلی در اینجا نیست. متخصصان بیماری‌های عفونی دامپزشکی این همه‌گیری‌ها را در گوزن‌ها به‌عنوان جعبه پاندورا توصیف می‌کنند – و اکنون که باز است، احتمال کمی اما واقعی وجود دارد که بتواند به گونه‌هایی در آینده منجر شود که انسان‌ها را آلوده کنند یا به سایر حیوانات وحشی که ممکن است بیمار شوند سرایت کند.

قبل از شروع مطالعه، کاپور و همکارانش فکر می کردند که احتمال مثبت شدن تست کووید-۱۹ گوزن ها بسیار کم است. کاپور می‌گوید: «ما فکر می‌کردیم که این یک تیراندازی از راه دور است.

تنها یک بازه زمانی محدود وجود دارد که عفونت گوزن در آزمایش PCR قبل از اینکه سیستم آنها را پاک کند نشان می دهد. این چیزی است که نتایج را بسیار تکان دهنده کرده است: “مطالعات ما نشان می دهد که تعداد آهوها از نظر درصد جمعیت آنها بیشتر از انسان های آلوده به این ویروس است.”

با وجود خطرات بالقوه برای حیوانات و انسان ها، آینده ویروس کرونا در حیوانات ممکن است تا حد زیادی خارج از کنترل ما باشد. سارا اولسون، اپیدمیولوژیست در انجمن حفاظت از حیات وحش، می گوید: «ما حتی نمی توانیم آن را در افراد کنترل کنیم. به سختی امکانی وجود دارد که بتوانیم آن را در طبیعت کنترل کنیم. فضای بسیار آشفته ای ایجاد می کند. و ما چشمان زیادی به آن فضا نداریم.»

نحوه انتشار ویروس در میان حیات وحش جعبه سیاهی است که دانشمندان سعی می کنند از طریق کوچکترین سنجاق ها به آن نگاه کنند. اما چیزی که آنها می دانند این است که وقتی ویروس کرونا در حیات وحش قرار می گیرد، نوعی بیمه نامه برای خود ایجاد می کند. ممکن است بتوانیم همه‌گیری را در بین انسان‌ها تحت کنترل درآوریم، اما ویروس احتمالاً در گونه‌های دیگر کمین کرده و نظارت و شکست آن را بسیار سخت‌تر می‌کند.

گسترش SARS-CoV-2 در حیات وحش مهم‌ترین مسئله همه‌گیری در حال حاضر نیست. انسان ها هنوز هم ویروس را از یکدیگر می گیرند و در اثر آن می میرند. با این حال، این خطرات حیات وحش، در صورت تحقق، می تواند عواقب جدی داشته باشد. دانشمندان می‌خواهند در مورد خطراتی که می‌تواند از بیابان بیرون بیاید هوشیار باشند.

کووید-۱۹ ممکن است در بین گوزن ها بسیار گسترده باشد

این واقعیت که SARS-CoV-2 می تواند حیوانات را آلوده کند، موضوع جدیدی نیست. این ویروس احتمالاً از یک گونه حیوانی سرچشمه گرفته و سپس به انسان منتقل شده است، فرآیندی که دانشمندان آن را spillover می نامند. از زمان شروع همه‌گیری، موارد مستندی از ابتلای بسیاری از حیوانات به ویروس با درجات مختلف بیماری وجود داشته است.

عفونت‌ها در گربه‌ها، سگ‌ها، شیرها، ببرها، پوماها، موش‌ها، راسو، برخی از جوندگان، پلنگ‌های برفی و دیگران مشاهده شده است. CDC حتی دستورالعمل هایی برای محافظت از حیوانات خانگی در برابر Covid-19 دارد. هنگامی که یک ویروس از حیوانات به انسان و سپس به حیوانات برمی گردد، دانشمندان آن را spillback می نامند.

به نظر می رسد که اکثر این عفونت ها در حیوانات خودکفا هستند. یک گربه خانگی آلوده احتمالاً هنگام آلوده شدن در خانه می ماند – زنجیره انتقال را شروع نمی کند. سورش کوچیپودی، محقق بیماری های عفونی ایالت پن که با کاپور همکاری می کرد، درباره موارد شناخته شده در حیوانات می گوید: «همه آنها موارد جدا شده بودند.

عفونت گوزن ها متفاوت بود. کوچیپودی می گوید: «این اولین بار است که یک گونه جانوری کاملاً آزاد در حیات وحش آلوده شده است و این آلودگی گسترده است.

چگونگی آلوده شدن گوزن در وهله اول یک راز باقی مانده است، اما محققان بر این باورند که شیوع این بیماری از انسان سرچشمه گرفته است. ویروسی که در آهو در گردش بود توالی ژنتیکی مشابهی با ویروسی داشت که در زمان ابتلا به آن در انسان در گردش بود.

اندرو بومن، پروفسور پیشگیرانه دامپزشکی در دانشگاه ایالتی اوهایو می‌گوید: «من باور نمی‌کنم که تعامل مستقیم انسان با گوزن وجود داشته باشد. او یک مطالعه جداگانه در مورد عفونت در گوزن در اوهایو نوشت که همچنین عفونت گسترده ای را نشان داد. مثل آهوها نیست و مردم با هم در بارها و رستوران‌ها می‌چرخند. در عوض، بومن مشکوک است که گوزن ممکن است آن را از منبع آلودگی محیطی مانند زباله یا فاضلاب جمع آوری کند.

هر اتفاقی که برای شروع شیوع آهوها افتاد، به نظر می رسد بارها اتفاق افتاده است. تجزیه و تحلیل ژنتیکی در PNAS مقاله شواهدی از چندین پرش جداگانه از انسان به حیوانات پیدا می کند. تحقیقات بیشتری باید انجام شود تا مسیر دقیق شناسایی شود و امیدوارم از جهش بعدی جلوگیری شود.

مطالعات نشان می‌دهد هنگامی که ویروس به درون گوزن‌ها می‌پرد، آن‌ها نیز آن را به یکدیگر منتقل می‌کنند. “کوچیپودی می گوید: نه تنها سرریز انسان به گوزن، بلکه انتقال گوزن به گوزن نیز وجود داشت، همانطور که تغییرات ژنومی نشان می دهد که این موضوع را تایید می کند.

استن تکیلا/ گتی ایماژ

ویروس‌ها می‌توانند در حیوانات نیز جهش پیدا کنند، درست مانند انسان‌ها

دو دلیل اصلی برای نگرانی در مورد گوزن هایی که ویروس را بین خودشان منتشر می کنند وجود دارد.

۱. ویروس ها همیشه در حال تکامل هستند

همانطور که ویروس ها از خود در بدن انسان کپی می کنند، به آرامی تغییرات ژنتیکی را به دست می آورند که می تواند منجر به انواعی مانند آلفا و دلتا شود. کوچیپودی می‌گوید: حالا تصور کنید که «مسیر موازی مشابهی در برخی از جمعیت‌های حیوانی نیز اتفاق می‌افتد». وقتی ویروس در یک گونه جدید ایجاد می شود، “تکامل ویروس دو برابر پیچیده تر می شود.”

این به اصطلاح بیمه نامه ویروس است. از نظر تئوری، این امکان وجود دارد که مدت‌ها پس از نابودی همه‌گیری در انسان – شاید حتی ۱۰ سال دیگر – گوزن بتواند انسان را با نوع جدیدی که سیستم ایمنی بدن ما در مبارزه با آن خوب نیست، دوباره آلوده کند. (حتی برخی گمانه زنی ها وجود دارد که نوع omicron از جمعیت حیوانات پدید آمده است.)

اولسون می‌گوید: «سپس دوباره برمی‌گردد، و ما در حال مبارزه با یک نبرد کاملاً جدید هستیم.

تا کنون، دانشمندان هیچ نشانه ای مبنی بر دمیدن گونه خطرناک جدید در گوزن ها ندارند. آنجلا بوسکو لاوت، که در دانشگاه ایالتی کلرادو در زمینه بیماری‌های عفونی و دامپزشکی مطالعه می‌کند، می‌گوید: «در حال حاضر، ما هیچ مدرکی مبنی بر اینکه هیچ یک از این حیوانات به مردم منتقل می‌شوند، نداریم. من واقعاً آنقدر تهدید نمی‌بینم.»

Bosco-Lauth می‌گوید، اما اگر فردی ویروس را از حیوانی بگیرد، اثبات آن دشوار خواهد بود. دانشمندان تنها چند صد آهو از حدود ۲۵ میلیون گوزن در ایالات متحده را آزمایش کرده اند و بسیاری از گونه های دیگر مورد مطالعه قرار نگرفته اند.

“اگر گروهی از حیوانات داشتید که همه آنها ویروس مشابهی داشتند، توالی ژنتیکی یکسانی داشتند، و سپس افرادی را پیدا کردید که در پایین دست آن حیوانات با آن حیوانات تعامل داشتند و توالی مشابهی با حیوان داشتند، به نظر من، می‌تواند دلیل محکمی باشد که از آنجا آمده است.» او می‌گوید. اما به دست آوردن این دلیل محکم واقعاً سخت خواهد بود. دانشمندان آزمایش های زیادی روی حیوانات انجام نمی دهند.

۲. حیوانات زیادی آنجا هستند

نگرانی بعدی این است که شیوع بیماری ممکن است در گوزن متوقف نشود. اولسون می گوید گوزن به طور بالقوه می تواند ویروس را به حیوانات دیگر منتقل کند.

فرض کنید یک گوزن آلوده به ویروس کرونا با پستانداران دیگری در تماس است – برای مثال، یک شکارچی مانند شیر کوهی که یک گوزن را می‌کشد، یا یک لاشخور مانند یک ارمنی که لاشه یک آهو را نیش می‌زند. اولسون می گوید که از هیچ مورد مستندی از انتشار SARS-CoV-2 از بقایای یک گونه به گونه جدید آگاه نیست. اما او می گوید که این “قابل قبول” است.

اگر آن گونه های دیگر ویروس را دریافت کنند و در میان نوع خود شیوع پیدا کنند، بسیاری از گونه های مختلف ممکن است به کووید-۱۹ ختم شوند. “پس می توانید تقریباً مانند شبکه پیچیده ای از حیوانات فکر کنید که ویروس را به جلو و عقب منتقل می کنند، درست است؟” کوچیپودی می گوید. “آنچه ناراحت کننده است این است که ما مطلقاً هیچ سرنخی نداریم که آیا این اتفاق می افتد یا نه.”

همه اینها فرضی است. اما اگر قرار بود این اتفاق بیفتد، ما لزوماً متوجه نمی شدیم. ردیابی تماس در انسان ها به اندازه کافی سخت است – وقتی اندازه و دامنه قلمرو حیوانات را در نظر بگیرید حتی دلهره آورتر است. کوچیپودی می گوید: «ما باید با فروتنی به این موضوع نزدیک شویم.

در حالی که محققان شواهدی مبنی بر کشتن گوزن‌ها توسط کووید-۱۹ ندارند، اما می‌تواند برای ماهی‌های سرخک – فکر کنید سرخک، راسو، و موش خرما – و پلنگ‌های برفی در حال انقراض کشنده باشد. با توجه به اینکه ویروس کرونا چقدر در افراد تکامل یافته است، به طور بالقوه می تواند به گونه ای تکامل یابد که به برخی از حیوانات آسیب برساند. اولسون می گوید: «تهدیدهای حفاظتی در آنجا وجود دارد.

در مورد آن جه می توانیم انجام دهیم؟

همه‌گیری در انسان بسیار فوری‌تر از کووید-۱۹ در حیوانات است. همه دانشمندانی که با آنها صحبت کردم در مورد آن موافق بودند. ویروس کرونا هنوز هم هر روز هزاران نفر را می کشد و این مشکلی است که باید توجه و منابع ما را به خود جلب کند.

بوسکو لاوت می‌گوید: «انسان‌ها در گسترش کووید بین یکدیگر کار بسیار خوبی انجام می‌دهند. “من به ویژه نگران هیچ حیوانی نیستم که این بیماری همه گیر را حفظ کند – فکر می کنم ما به تنهایی این کار را به خوبی انجام خواهیم داد.”

از سوی دیگر، دانشمندان می‌گویند که می‌خواهند دید بیشتری نسبت به آنچه در دنیای حیوانات اتفاق می‌افتد داشته باشند. اولسون می‌گوید: «ما به نظارت بر حیات وحش نیاز داریم، یعنی آزمایش‌های بیشتر روی حیوانات برای آنتی‌بادی‌های کروناویروس – نشانه‌ای که آنها در معرض قرار گرفته‌اند – یا عفونت‌های فعال. ما فقط ابزاری برای شروع درک سیستم نداریم، حتی برای شروع نقشه برداری از آنچه قرار است در اینجا اتفاق بیفتد، زیرا توانایی ما برای دیدن آن در حال حاضر بسیار مبهم است.

اولسون می‌گوید دانشمندان هنوز چیزهای زیادی در مورد نحوه پرش ویروس‌ها بین گونه‌ها و عواملی که احتمال این جهش‌ها را کم یا زیاد می‌کنند، دارند.

آیا دانشمندان می توانند گوزن یا سایر حیات وحش را واکسینه کنند؟ نه واقعا. اولسون می گوید: «هیچ کاری برای انجام دادن وجود ندارد. در حالی که برخی از واکنش‌های واکسن برای حیوانات فرموله شده و به طور معمول برای حیوانات خانگی تجویز می‌شوند، ما اطلاعات کافی در مورد سیستم ایمنی گوزن نداریم تا بدانیم واکسن‌های ساخته شده برای انسان چگونه است. سپس مشکلات لجستیکی پیش می‌آیند: تلقیح‌ها باید به نحوی با طعمه مخلوط شوند، از طریق دارت تحویل داده شوند یا مستقیماً به حیوانات اسیر شده تزریق شوند. برای تکمیل آن، یک دوز ممکن است کافی نباشد.

چگونه می خواهید یک حیوان را چهار بار اسیر کنید؟ اولسون می گوید. “فقط هیچ جعبه ابزاری برای این وجود ندارد.”

به همه این دلایل، شیوع کووید-۱۹ در حیوانات شرایطی نیستند که بتوانیم به طور منطقی کنترل کنیم. در عوض، آن‌ها چیزی هستند که می‌توان در صورت بروز مشکلات جدی به نظر آنها، نظارت کرد.

کوچیپودی می‌گوید: «ما عمدتاً روی انسان‌ها تمرکز کرده‌ایم زیرا یک بیماری همه‌گیر جهانی در حال وقوع است. اما در عین حال، ما نمی توانیم این مشکل را نادیده بگیریم. در این صورت، خطر این است که اگر به آن توجه نکنیم، ممکن است با ظهور یک نوع جدید، کاملاً کور شویم و غافلگیر شویم.»

پیش‌بینی روند همه‌گیری حتی در انسان‌ها همچنان غیرممکن است. افزودن آن در حیات وحش، کار را سخت‌تر می‌کند. اگر در اینجا درسی وجود دارد، این است: کاپور می گوید: “این ویروس هرگز ما را شگفت زده نمی کند.”