میلیاردها جمع می شوند: 3.7 میلیارد دلار برای توسعه بزرگراه I-15 در یوتا. تا 4 میلیارد دلار برای بزرگراه بروکلین-کوئینز. و 16 میلیارد دلار برای نیوجرسی Turnpike و Garden State Parkway.
ایالات متحده به تأمین مالی و توسعه بزرگراه‌ها ادامه می‌دهد، حتی در شرایطی که برخی از بخش‌های جهان در زیرساخت‌های سبزتر به دلیل نگرانی‌ها در مورد گرم شدن زمین و در بحبوحه حرکت گسترده‌تر دوری از خودروها، در زیرساخت‌های سبزتر سرمایه‌گذاری می‌کنند.
بر اساس گزارش گروه تحقیقاتی منافع عمومی ایالات متحده که در ماه نوامبر منتشر شد، از سال مالی 2023، حداقل هفت پروژه ساخت و توسعه بزرگراه در سراسر کشور با بودجه فدرال وجود داشت که هزینه آنها نزدیک به 16 میلیارد دلار بود.
این پروژه‌ها، که شامل کانکتور گورهام در مین، بزرگراه بروکلین-کوئینز، توسعه I-15 در یوتا، و توسعه I-10 در تگزاس، در میان دیگران است، به جوامع و محیط‌زیست آسیب می‌رساند، در حالی که احتمالاً به نتیجه نمی‌رسند. در این گزارش آمده است: اهدافی مانند کاهش ازدحام یا بهبود ایمنی.
و موارد بیشتری وجود دارد. طبق گزارش ارزیابی وزارت حمل و نقل تگزاس، اواخر امسال، آستین قصد دارد تقریباً 4.5 میلیارد دلار برای گسترش I-35 در قلب شهر هزینه کند و احتمالاً بیش از 140 خانه و تجارت را جابجا کند.
تلاش هایی برای کاهش آسیب های بزرگراه ها به محلات و محیط زیست در حال انجام است.
در اوایل این ماه، دولت بایدن برندگان بیش از 3.3 میلیارد دلار کمک بلاعوض را برای التیام جابجایی محله های ناشی از ساخت و ساز بزرگراه اعلام کرد. به گفته وزارت حمل و نقل ایالات متحده، این پول، که در بیش از 132 انجمن اعطا می شود، برای اتصال مجدد جوامع با “حذف، مقاوم سازی، یا کاهش بزرگراه ها” استفاده می شود.
سخنگوی اداره بزرگراه فدرال در بیانیه ای به NBC News گفت که با ایالت ها و جوامع برای سرمایه گذاری در روش های حمل و نقل ایمن تر و تمیزتر مانند پیاده روی و دوچرخه سواری کار می کند.
FHWA گفت: “ما میلیاردها دلار را برای برنامه ریزی و ساخت راه حل های محلی برای بازطراحی جاده ها، رسیدگی به نابرابری ها برای پاسخگویی بهتر به نیازهای همه اعضای جامعه و ایجاد یک سیستم حمل و نقل عادلانه تر اختصاص می دهیم.”
بر اساس مقاله ای که ماه گذشته در مجله جغرافیای حمل و نقل منتشر شد، حمل و نقل 23 درصد از انتشار دی اکسید کربن جهانی را تشکیل می دهد و 70 درصد از این انتشارات از وسایل نقلیه جاده ای است.
برخی از اعضای کنگره به دنبال رسیدگی به آسیب های زیست محیطی ناشی از بزرگراه ها هستند. جارد هافمن، نماینده کالیفرنیا، لایحه ای را در ماه فوریه ارائه کرد که هدف آن کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در سیستم بزرگراه ملی است. با ایجاد انگیزه برای کاهش مایل های پیموده شده توسط وسایل نقلیه.
هافمن به ان‌بی‌سی نیوز گفت: «این امر فوری است، زیرا سیستم بزرگراه ملی ما سهم عمده‌ای در بحران آب‌وهوایی دارد. و تنها راهی که می‌خواهیم آن را تغییر دهیم، اصلاح اولویت‌هایی است که روی آنها سرمایه‌گذاری می‌کنیم.»
او گفت که ایالات متحده از نظر این اولویت های سرمایه گذاری “خیلی از” دیگر کشورها عقب است.
او گفت: «فقط به اروپا یا مکان‌های دیگری که برنامه‌ریزی خوبی انجام داده‌اند، سفر کنید و می‌توانید ببینید که ما در قرن گذشته تا چه اندازه خودرو محور بوده‌ایم، و بنابراین ما در حال بازی کردن هستیم.»
همکار دموکرات او، سناتور اد مارکی از ماساچوست، که در ابتدا قانون خیابان های سبز را در ژانویه مجدداً معرفی کرد، آن را با صراحت بیشتری بیان کرد.
«در 100 سال گذشته، ما … وسایل نقلیه گازسوز و کم اشغال در بزرگراه ها را در اولویت قرار داده ایم. این رویکرد ماشین محور نه تنها بحران آب و هوا را تسریع می‌کند، بلکه باعث می‌شود جاده‌های ما از ایمنی کمتری برخوردار شود و نابرابری نژادی و اقتصادی تشدید شود.»
او گفت: “قانون خیابان های سبز من با هدف مقابله با این مسائل از طریق الزام ایالت ها به اهداف کاهش انتشار کربن و سرمایه گذاری در زیرساخت های پاک تر و ایمن تر، مقابله می کند.”
با این حال، حتی این پیشنهادها نه تنها وجود، بلکه لزوم اتکای مستمر آمریکا به بزرگراه ها را نیز فرض می کند.
به عنوان مثال، این کاملاً در تضاد با کانادا است که وزیر محیط زیست آن ماه گذشته اعلام کرد که این کشور دیگر پروژه‌های توسعه جاده‌ها را تامین مالی نمی‌کند و در عوض تمرکز سرمایه‌گذاری‌ها را روی شیوه‌های حمل‌ونقل فعال‌تر مانند پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری انتخاب کرد.
استیون گیلبولت به مونترال گزت گفت: «هیچ پاکت دیگری از طرف دولت فدرال برای گسترش شبکه جاده ای وجود نخواهد داشت.
او گفت که پول “بهتر در پروژه هایی سرمایه گذاری می شود که به مبارزه با تغییرات آب و هوایی و سازگاری با اثرات آن کمک می کند.”
این اعلامیه در راستای تلاش های سایر کشورها برای دور شدن از زیرساخت های وابسته به خودرو به منظور مبارزه با تغییرات آب و هوایی است.
ماه گذشته، پاریسی ها به سه برابر شدن هزینه پارک خودروهای شاسی بلند بزرگ رای دادند و شهر از سال 2020 بیش از 50 مایل مسیر دوچرخه را اضافه کرده است.
شهردار آن هیدالگو پس از رفراندوم گفت: «ما مفتخریم که در زمانی که محیط زیست به عنوان منبع همه شرارت ها مطرح می شود، یک سؤال کاملاً زیست محیطی را مطرح کرده ایم.
اواخر امسال، دوبلین قصد دارد به تدریج از طریق ترافیک در مرکز شهر خود را متوقف کند تا به اهداف انتشار گازهای گلخانه ای و رفع گرفتگی منطقه مرکز شهر کمک کند.
پیش‌نویس طرح حمل‌ونقل مرکز شهر می‌گوید: «با جهت‌گیری مجدد مرکز شهر به سمت شیوه‌های حمل‌ونقل پایدار»، دوبلین می‌تواند به «دستیابی به هدف ملی کاهش ۵۰ درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از حمل‌ونقل مطابق با برنامه اقدام اقلیمی ۲۰۲۳» کمک کند. ”
دیوید زیپر، کارشناس ارشد MIT Mobility Initiative، گفت که اصلاحات مشابه در ایالات متحده تا حدی به دلیل اینرسی سیاست دشوار و تابو هستند.
او گفت: «ما 100 سال را صرف ساختن جاده‌ها در سطح فدرال کرده‌ایم و بودجه ایالت‌ها را برای انجام همین کار صرف کرده‌ایم، بنابراین این همان چیزی است که مقامات ایالتی و مردم انتظار دارند ادامه پیدا کند، حتی اگر برای محیط‌زیست مفید و مخرب نباشد».
او گفت که یک مؤلفه روانی نیز وجود دارد. بسیاری از مردم و سیاست گذاران واقعاً معتقدند که گسترش بزرگراه ها و جاده ها مشکلات ناامیدکننده ازدحام را در منطقه آنها کاهش می دهد.
اما زیپر با استناد به تئوری تقاضای القایی، گفت: اما لزوماً اینطور نیست.
او گفت که ایالات متحده باید توسعه بزرگراه‌ها را متوقف کند و سرمایه‌گذاری انبوه در جایگزین‌های سبزتر را آغاز کند اگر می‌خواهد در مورد رسیدگی به تغییرات آب و هوایی جدی باشد.
“اگر ما در مورد کاهش انتشار گازهای گلخانه ای جدی هستیم، باید در مورد کاهش انتشار گازهای گلخانه ای جدی باشیم، و برای انجام این کار باید به منبع اصلی این انتشارات که از خودروها و کامیون ها در بزرگراه ها می آید، رسیدگی کنیم.” او گفت.
و تا این حد، ما باید تجدید نظر کنیم که چقدر می‌خواهیم بزرگراه‌ها را توسعه دهیم.»