شکی گرین، کمدین افسانه‌ای استندآپ که به خاطر سابقه طولانی‌اش به عنوان یک سرگروه لاس وگاس و همکاری با فرانک سیناترا و الویس پریسلی شناخته می‌شود، در 31 دسامبر در خانه‌اش در این شهر درگذشت. او 97 بود.
همسر 41 ساله گرین، ماری موسو گرین، مرگ او را در مجله ریویو-ژورنال لاس وگاس تایید کرد.
گرین در اوج دهه‌های 1960 و 70 خود، زمانی که اغلب مدل موی شانه‌شده و کت و شلوارهای برگردان پهن می‌پوشید، به طور منظم در برنامه‌های گفتگوی تلویزیونی و ستاره‌های مهمان حضور داشت. در اوایل کارش، او به نمایندگی از کمدین مجاور رت پک در لباس پوشیدن، داستان‌های حکایتی کم‌خطر یا هیجان‌انگیز و آهنگ‌هایی را روی صحنه می‌فرستد.
گرین به خاطر حضور زیادش در «نمایش امشب با بازی جانی کارسون» و به خاطر کار در نقش افتتاحیه سیناترا در میامی و پریسلی در لاس وگاس شناخته شده بود. در طول فصل 1962-1963، او یک شخصیت تکراری را در درام جنگ جهانی دوم ABC “Combat” بازی کرد. از دیگر برنامه های تلویزیونی او می توان به «عشق، به سبک آمریکایی»، «قایق عشق»، «جزیره فانتزی»، «لاورن و شرلی»، «مرد پاییز»، «تیم A-Tapper»، «دفتر جان، دکتر» روزان» و «دیوانه از تو». از نقش‌های برجسته او می‌توان به «اسپلش»، «تاریخ جهان: قسمت اول» مل بروکس و «تونی روم» اشاره کرد.
او در بیش از 60 قسمت از “نمایش امشب” مهمان، از جمله چندین سفر به عنوان میزبان مهمان، جایگزین کارسون شد. او همچنین در سال 1957 در جریان دویدن جک پار پشت میز در این برنامه ظاهر شد. گرین همچنین میزبان و مهمان «شوی مایک داگلاس» و «نمایش مرو گریفین» بود. او به طور منظم در نمایش‌های بازی و برنامه‌های متنوع از «Tattletales»، «Hollywood Squares» و «Match Game» تا «The Dean Martin Show» و «The Glen Campbell Goodtime Hour» حضور داشت.
گرین اهل منطقه شیکاگو بود. بر اساس وب سایت رسمی گرین، او در طول جنگ جهانی دوم در نیروی دریایی خدمت کرد و به عنوان کمدین در میلواکی در حالی که در کالج تحصیل می کرد، شروع کرد. مارتا ری او را به کلوپ شبانه خود در میامی استخدام کرد. او بعداً به شیکاگو بازگشت تا در کلوپ شبانه معروف Chez Paree کار کند.
دوران گرین با سیناترا الهام بخش یکی از پرتکرارترین شوخی های این کمدین بود، که بر شهرت سیناترا به عنوان یک مرد سختگیر بازی می کرد. گرین با کنایه گفت: «فرانک سیناترا یک بار زندگی من را نجات داد. “یک دسته از بچه ها مرا کتک می زدند و فرانک گفت: “باشه، بس است.” (طبق گزارش ای بی سی نیوز، «سیناترا در واقع آنجا نبود، اما شکست واقعی بود.»
گرین بعداً در زندگی حرفه ای خود، به طور عمومی با مشکلات سلامت روان و سوء مصرف مواد دست و پنجه نرم کرد. در سال 1968، او با ماشین اولدزموبیل خود به یکی از فواره های بیرون کاخ سزار سوار شد و اعتراف کرد که در آن زمان مست بوده است.
تونی آنجلوتی، دوست دیرینه و نماینده سابق روابط عمومی، به یاد می آورد که در دهه 1990، گرین پس از یک دوره طولانی عدم فعالیت به دلیل افسردگی مزمن، بازگشت. او با غرش برگشت، تئاتر ویلترن را پر کرد [in Los Angeles] در دو شب و در نتیجه توسط جی لنو به “The Tonight Show” دعوت شد. آنجلوتی به او گفت که بعد از آن مرتباً شروع به کار کرد تنوع.
گرین از دهه 1950 در لاس وگاس زندگی می کرد. به گزارش ریویو-ژورنال، ارتباط طولانی او با شهر گناه در سال 1954 زمانی که او با خواننده دوروتی شی در کازینو نیو فرانتیر روی صورتحساب اجرا کرد، شروع شد. آخرین اجراهای او در این شهر در سال 2011 بود.
گرین در بین کمدین ها به دلیل توانایی خود در کار بدون شبکه یا فیلمنامه مشهور بود.
آنجلوتی که اکنون رئیس روابط عمومی شرکت آنجلوتی است، می‌گوید: «بارها که با او بودم، دو چیز تحت تأثیر قرار گرفتم: او هرگز یک جوک ننوشت، هرگز جوک نخرید، فقط آنها را به یاد آورد و اجرا کرد. محکم «او عاشق سرگرمی بود. مهم نبود. او به مادرم زنگ می زد و در همانجا چند آهنگ ساخته شده می خواند و تلفن را قطع می کرد. او یک کیک تولدی که برایش خریده بودیم برمی داشت و روی بینی اش مات قرمز می گذاشت تا پسر جوانم بخندد. او زندگی کرد تا مردم را بخنداند و بشنود. این هدیه ای است که او به همه ما داده است.»
در سال 1978، گرین یک آگهی تمام صفحه در هفته نامه منتشر کرد تنوع برای جشن امضای یک قرارداد غنی جدید با هتل و کازینو سندز لاس وگاس. او نوشت: «30 سال آزمون و خطا، پیروزی و شکست، شانس خوب و ناملایمات برای من طول کشید تا در نهایت به اوج عشق اول حرفه‌ام یعنی کلوپ‌های شبانه برسم.
علاوه بر همسرش، بازماندگان گرین شامل پنج کودک بالغ نیز هستند.