واشنگتن – پت شرودر، نماینده سابق ایالات متحده، پیشگام حقوق زنان و خانواده در کنگره، دوشنبه شب درگذشت. او 82 سال داشت.
آندریا کمپ، دبیر مطبوعاتی سابق شرودر، گفت که شرودر اخیراً دچار سکته مغزی شد و در بیمارستانی در فلوریدا، ایالتی که در آن اقامت داشت، درگذشت.
شرودر به مدت 24 سال با شوخ طبعی و شیطنت های خود با نخبگان قدرتمند روبرو شد و نهادهای دولتی را به لرزه درآورد و آنها را مجبور کرد تا به نقش زنان در دولت اذعان کنند.
روش‌های غیرمتعارف او به قیمت پست‌های مهم کمیته‌اش تمام شد، اما شرودر گفت که حاضر نیست به چیزی که «باشگاه پسران خوب قدیمی» می‌خواند، فقط برای کسب امتیاز سیاسی بپیوندد. او بدون ترس از شرمساری همکاران کنگره خود در ملاء عام، به نماد جنبش فمینیستی تبدیل شد.
شرودر در سال 1972 به عضویت کنگره در کلرادو انتخاب شد و به یکی از تأثیرگذارترین دموکرات‌های آن تبدیل شد، زیرا 11 بار از ناحیه امن خود در دنور در انتخابات مجدد به آسانی پیروز شد. علیرغم سابقه کار، او هرگز به ریاست کمیته منصوب نشد.
شرودر قبل از اینکه در سال 1997 تصمیم بگیرد که زمان خروج فرا رسیده است، به شکل گیری اکثریت دموکرات ها کمک کرد. فیلم جدایی او در سال 1998 کتابی بود با عنوان «24 سال کار خانه… و مکان هنوز هم آشفته است. زندگی من در سیاست، که ناامیدی او را از سلطه مردان و سرعت کند تغییر در نهادهای فدرال نشان می دهد.
در سال 1987، شرودر شرایط را برای ریاست جمهوری آزمایش کرد و پس از اینکه گری هارت همکار کلرادانی خود را از رقابت کنار کشید، اقدام به جمع آوری کمک مالی کرد. او سه ماه بعد اعلام کرد که کاندید نخواهد شد و گفت: “اشک های او نشان دهنده شفقت است، نه ضعف.” او گفت که دلش در آن نبود و فکر می کرد جمع آوری کمک مالی تحقیرآمیز است.
او اولین زن در کمیته نیروهای مسلح مجلس نمایندگان آمریکا بود، اما زمانی که رئیس کمیته، F. Edward Hebert، D-La، رئیس کمیته خدمات مسلحانه را سازماندهی کرد، مجبور شد با نماینده ایالات متحده، ران دلومز، دی-کالیفرنیا، اولین آمریکایی آفریقایی تبار، کرسی مشترک داشته باشد. پانل. شرودر گفت که هیبرت فکر می‌کرد که این کمیته جایی برای یک زن یا یک آمریکایی آفریقایی تبار نیست و هر یک از آنها فقط نیمی از کرسی را می‌ارزیدند.
جمهوری خواهان پس از آن که شرودر و دیگران شکایت اخلاقی را در مورد مجموعه سخنرانی‌های کالج نیوت گینگریچ، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا مطرح کردند، عصبانی شدند و اعلام کردند که زمان رایگان کابلی دریافتی وی طبق قوانین مجلس، یک هدیه غیرقانونی است. گینگریچ اولین سخنران بود که توسط کنگره توبیخ شد. گینگریچ بعداً گفت که از جدی نگرفتن شرودر و همکارانش پشیمان است.
پیش از این، او از گینگریچ انتقاد کرده بود که به زنان پیشنهاد کرده بود در جنگ شرکت نکنند زیرا ممکن است از 30 روز ماندن در یک خندق به عفونت مبتلا شوند. طبق بیوگرافی رسمی خود در مجلس، او یک بار به مقامات پنتاگون گفت که اگر آنها زن بودند، همیشه باردار بودند زیرا هرگز “نه” نگفتند.
او در پاسخ به سوال یکی از نمایندگان کنگره که چگونه می تواند همزمان مادر دو فرزند کوچک و عضو کنگره باشد، پاسخ داد: “من یک مغز و یک رحم دارم و از هر دو استفاده می کنم.”
این شرودر بود که رئیس جمهور رونالد ریگان را به دلیل توانایی او در اجتناب از سرزنش تصمیمات سیاسی اصلی، رئیس جمهور “تفلون” نامید و این نام ماندگار شد.
یکی از بزرگترین پیروزی های شرودر امضای لایحه مرخصی خانواده در سال 1993 بود که حفاظت شغلی برای مراقبت از نوزاد، کودک بیمار یا والدین را فراهم می کرد.
«پت شرودر مسیر را روشن کرد. نیتا لووی، نماینده دموکرات، که از شرودر به عنوان رئیس حزب دموکرات کنگره دو حزب در مورد مسائل زنان بر عهده گرفته است، گفت: هر زن در این خانه جای پای او راه می رود.
شرودر گفت که قانونگذاران توجه بیش از حدی را به مشارکت کنندگان و منافع ویژه اختصاص دادند. هنگامی که جمهوری خواهان مجلس نمایندگان در سال 1994 برای جشن گرفتن 100 روز اول قدرت خود در ساختمان کنگره جمع شدند، او و چند تن از دستیاران خود به گنبد ساختمان رفتند و یک بنر قرمز 15 فوتی که روی آن نوشته شده بود «فروخته شد» آویزان کردند.
شرودر خلبان بود و با خدمات پروازی خود از دانشکده حقوق هاروارد عبور کرد. شرودر پس از ترک کنگره، استاد دانشگاه پرینستون شد، اما گفت که سیاست در خون اوست و او به کار برای نامزدهای مورد حمایت خود ادامه خواهد داد.
او مدتی یک دوره تحصیلات تکمیلی با عنوان «سیاست فقر» تدریس کرد. او همچنین ریاست انجمن ناشران آمریکایی را بر عهده داشت.
او بعداً به فلوریدا نقل مکان کرد و در آنجا به فعالیت در سیاست ادامه داد.
شرودر در 30 ژوئیه 1940 در پورتلند، اورگان به دنیا آمد. او قبل از اخذ مدرک حقوق در سال 1964 از دانشگاه مینه سوتا فارغ التحصیل شد. از سال 1964 تا 1966، او وکیل حوزه هیئت ملی روابط کار بود.
او در سال 1962 با جیمز دبلیو شرودر ازدواج کرد. این زوج صاحب دو فرزند به نام‌های اسکات و جیمی شدند.