وام گیرندگانی که پایان بدهی وام دانشجویی را دیدند، پس از تصمیم دادگاه عالی، برای پرداخت آماده می شوند

برلت گفت: «برای اینکه بتوانید زندگی خود را شروع کنید، نباید بدهکار باشید. “این راه خوبی برای شروع زندگی بزرگسالی شما نیست.”

به دنبال تمدید توقف پرداخت بدهی دانشجویان از سال 2020، کنگره اخیرا قانونی را تصویب کرد که از تمدید بیشتر جلوگیری می کند. آبرامز با استناد به نظرسنجی های انجام شده توسط مرکز بحران بدهی دانشجویی، گفت که توقف پرداخت به مردم این امکان را می دهد که برای اولین بار بر سایر نیازهای اساسی مانند مراقبت از کودک، مراقبت های بهداشتی، هزینه های اجاره یا برای برخی، انباشت پس انداز تمرکز کنند.

این مورد در مورد استر ژان ماری، 30 ساله بود. از آنجایی که ساکن کانکتیکات شاهد افزایش هزینه های اجاره و زندگی خود در طول سه سال گذشته بود، عدم نگرانی در مورد وام دانشجویی به او اجازه داد تا با هزینه های فزاینده خود ادامه دهد.

به گفته وزارت آموزش ایالات متحده، سود وام دانشجویی از 1 سپتامبر از سر گرفته می شود و پرداخت ها از اکتبر آغاز می شود.

ژان ماری گفت: «دریافت آن صورت‌حساب اضافی در حال حاضر حتی استرس‌زاتر از آن چیزی است که فکر می‌کنم در دوران همه‌گیری بود، زیرا اکنون همه چیز بسیار گران است.

Shaniece Conyers 33 ساله نیز در وضعیت مشابهی قرار دارد. کانیرز که سازمان دهنده صندوق وام دانشجویی است، که به وام گیرندگان عمدتا سیاه پوست و لاتین تبار در کانکتیکات کمک می کند تا بدهی خود را مدیریت کنند، صفحه گسترده بودجه خود را قبل از ماه اکتبر تغییر داده است.

کانیرز گفت: برای او، درخواست از سرگیری پرداخت وام های دانشجویی خود پس از نزدیک شدن به دریافت تسهیلات، “از من می خواهد انتخاب کنم که آیا خانواده ام می توانند امشب غذا بخورند یا نه.” این تصمیم امیدم را از بین برده است.»

کریستر استرادا پرز، مدیر اجرایی گروه، تلفنی با چند وام گیرنده که “بسیار از این تصمیم ناراحت هستند” قطع کرد.

این گروه در بیانیه‌ای اعلام کرد: «با این همه‌گیری، اجاره بها، خدمات آب و برق، غذا، مراقبت از کودکان و مایحتاج اولیه افزایش یافته است و اکنون می‌شنویم که باز هم عدالتی برای دارندگان وام دانشجویی که همچنان زیر بار این بدهی هستند، وجود ندارد.» بیانیه.

نگران کوتاه آمدن است

این سردرگمی ممکن است در میان جوانانی که مجبور به پرداخت وام‌های دانشجویی خود نبوده‌اند بیشتر قابل توجه باشد، زیرا در حالی که وقفه پرداخت بدهی دوران کووید هنوز پابرجا بود، از دانشگاه فارغ‌التحصیل شده‌اند.

برلت و اریکا گوارا از شهر نیویورک از جمله آنها هستند.

چه گوارا، 24 ساله، سال گذشته در رشته علوم محیطی از کالج شهر نیویورک فارغ التحصیل شد. در طول دوران تحصیلش، او حدود 20000 دلار وام دانشجویی فدرال جمع آوری کرد.

اگرچه چه گوارا دو شغل داشت، در یک رستوران و در یک باشگاه عضویت، او گفت که هنوز برای تامین هزینه‌های اجاره و هزینه‌های زندگی با مشکل مواجه است و اغلب برای تامین مخارج زندگی خود، بدهی کارت اعتباری می‌گیرد.

“من خیلی ناراحت هستم. چه‌گوارا که می‌گوید شغل دوم خود را در یک رستوران به دلیل آزار و اذیت رها کرده است، گفت: احساس می‌کنم این روزها هرگز نمی‌توانم استراحت کنم. “الان، من باید برگردم و برای شغل دوم اقدام کنم تا مطمئن شوم قبض هایم پرداخت شده و شروع به پرداخت وام های دانشجویی خود کنم.”

او گفت که رفتن به کالج در دوران فاصله گذاری اجتماعی و یادگیری از راه دور، چه گوارا را از تجربیات میدانی لازم برای یافتن شغل در رشته تحصیلی خود محروم کرد.

گوارا مایل است به مدرسه بازگردد و کارشناسی ارشد در طراحی شهری با تخصص در زیرساخت‌های سبز، پایداری و سیستم‌های زیست محیطی دنبال کند تا چشم‌انداز شغلی خود را گسترش دهد، “اما من نگران دریافت وام‌های بیشتر هستم.”

چه گوارا گفت: «مثل داشتن ابری بر سر شماست، وقتی دائماً به بدهی خود فکر می کنید.

بر اساس تجزیه و تحلیل مرکز تحقیقات پیو در سال 2021، فارغ التحصیلان نسل اول کالج مانند چه گوارا در مقایسه با کسانی که والدینشان دارای مدرک لیسانس یا بالاتر هستند، به طور متوسط ​​درآمد کمتری دارند و ثروت کمتری انباشته می کنند، که توانایی آنها را برای بازپرداخت وام ها پیچیده می کند.

با اولین پرداخت بدهی دانشجویی خود در اکتبر، چه گوارا گفت که فقط می تواند امیدوار باشد که بتواند آن را بپردازد. فکر نمی‌کنم کسی آماده باشد.»

برلت گفت که توانسته است مقداری پول در طول توقف پرداخت پس انداز کند و در حال حاضر مشغول کار تابستانی است.

او گفت: «همه این پول برای کمک به پرداخت وام‌ها کنار گذاشته می‌شود.

برلت همچنان نگران است که علیرغم تمام تلاش‌هایش، باز هم در پرداخت‌های ماهانه آینده‌اش به وام‌های دانشجویی‌اش کوتاهی کند و در عین حال اجاره، خرید لوازم مدرسه مورد نیاز برای تجهیز کلاس خود و پرداخت ماهانه وام خودرویی که اخیراً برای جایگزینی آن گرفته است را بپردازد. ماشین قدیمی اش

برلت گفت: «این چیزی شبیه بدهی اجباری است. “اگر من می خواهم معلم شوم – و می خواهم معلم شوم، کارم را دوست دارم – برای من راهی جز این نیست که بتوانم این بدهی را بپذیرم.”