بازرسان مظنون دوم را در ارتباط با قتل دانش آموز دبیرستانی مریلند در بیش از 50 سال پیش معرفی کردند.
اداره پلیس شهرستان آن آروندل روز دوشنبه در بیانیه ای اعلام کرد که دونالد ویلارد با استفاده از شجره نامه ژنتیکی پزشکی قانونی و روش های تحقیقاتی سنتی در قتل پاملا لین کانیرز 16 ساله در سال 1970 شناسایی شد.
اولین مظنون، فارست کلاید ویلیامز سوم، سال گذشته با استفاده از شواهد DNA جمع آوری شده از بدن و لباس کانیرز شناسایی شد.
جو روتروک، مامور ویژه مسئول دفتر صحرایی FBI بالتیمور روز دوشنبه گفت: «در طول فرآیند تحقیقات ژنتیکی، شخص FBI از پایگاههای اطلاعاتی در دسترس عموم استفاده کرد و تحقیقات منبع باز را برای یافتن بستگان احتمالی مظنونان انجام داد. مصاحبه با این بستگان انجام شد و در نهایت به شناسایی متهمان انجامید.»
ویلارد و ویلیامز هر دو قبل از متهم شدن به قتل مردند. مشخص نیست که مظنونان چگونه و آیا یکدیگر را می شناختند و هیچ نشانه ای وجود ندارد که آنها قبل از مرگ کانیرز را می شناختند.
به گفته پلیس، در 16 اکتبر 1970، کانیرز در یک آتش سوزی در دبیرستان گلن برنی شرکت کرد و سپس در مرکز خرید Harundale Mall، آخرین جایی که او زنده دیده شد، شرکت کرد.
جسد او چهار روز بعد در فاصله کوتاهی از وسیله نقلیه رها شده اش در منطقه ای جنگلی در شهرستان آن آروندل، مریلند پیدا شد. کالبد شکافی علت مرگ کانیرز را قتل با خفگی اعلام کرد.
امل عواد، رئیس پلیس شهرستان آن آروندل، روز دوشنبه در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت: “این اعلامیه مدت زیادی است، به ویژه برای خانواده و دوستان پام.” “در حالی که امیدواریم این حس بسته بودن را برای همه کسانی که او را میشناختند و دوستش داشتند، فراهم کند، میدانیم که آنها هنوز در جستجوی پاسخی برای آنچه برای پم افتاده است.”
بازرسان از مردم برای تکمیل اطلاعات گمشده و تعیین اینکه آیا مظنونان ممکن است مسئول جنایات دیگری بوده باشند، کمک می خواهند.
هر دو مرد شکارچی بودند و معروف بودند که به بار کوهستانی که اکنون بسته شده بود رفت و آمد می کردند. ویلارد در پروژه ساخت و ساز Route 100 که در آن جسد Conyers پیدا شد کار می کرد.
جاستین مولکاهی، سخنگوی پلیس گفت: «تجارب خود را با ما در میان بگذارید. “شاید با آنها شکار یا ماهیگیری کرده اید. شاید با آنها کار کرده اید یا آبجو نوشیده اید. اگر این کار را کردید، با ما تماس بگیرید.”
مولکاهی افزود: “برای ارائه اطلاعات خیلی دیر نیست. هیچ اطلاعاتی وجود ندارد که خیلی کوچک باشد. همه اینها برای ما مهم است.”