تصویر کاملی از این که چرا بانک سیلیکون ولی به شکلی شگفت انگیز و سریع شکست خورده است هنوز مورد توجه قرار نگرفته است. به گفته تحلیلگران، اما شیوه‌های وام‌دهی غیرمعمول در وام‌دهنده پیشرفته به مشکلات آن کمک کرده و سؤالاتی را درباره مدیریت ریسک توسط مدیران اجرایی و هیئت‌مدیره آن ایجاد کرده است. این شیوه‌های وام‌دهی همچنین ممکن است توضیح دهد که چرا هیچ‌گونه ادغام موسسه با بانک سالم‌تر صورت نگرفته است، همانطور که معمولاً وقتی شرکت بیمه سپرده فدرال وارد عمل می‌شود، همانطور که هفته گذشته با بانک سیلیکون ولی انجام داد.
به عنوان مثال، داده‌های نظارتی نشان می‌دهد که از حدود 74 میلیارد دلار کل وام‌هایی که بانک سیلیکون ولی در پایان سال روی دفاتر خود در اختیار داشت، تقریباً نیمی – 34 میلیارد دلار – به وام‌گیرندگانی که از این پول برای خرید یا حمل اوراق بهادار خود استفاده کردند، تعلق گرفت. وام دهندگان دیگر چنین وام هایی می دهند اما در مقادیر بسیار کمتر، پرونده ها نشان می دهد.
در حال حاضر، پس از اقدام فوق‌العاده دولت فدرال برای تضمین تمامی سپرده‌های خود، حتی آنهایی که بیش از حد معمول FDIC یعنی 250000 دلار هستند، اوضاع در بانک آرام شده است. این موسسه تحت مدیریت جدید و نام جدید – بانک پل دره سیلیکون به فعالیت خود ادامه می دهد.
در بحبوحه سقوط آن، این بانک توسط دادستان های فدرال و کمیسیون بورس و اوراق بهادار تحت بررسی است و سرمایه گذاران نگران سلامت سایر بانک های ایالات متحده و جهانی هستند. روز پنج‌شنبه، جانت یلن، وزیر خزانه‌داری، در برابر کنگره در مورد آشوب در سیستم بانکی کشور شهادت داد و قول داد که «نگاهی دقیق» به آنچه در بانک سیلیکون ولی رخ داده است، بیندازد.
با پایان یافتن سال 2022، بانک سیلیکون ولی 175 میلیارد دلار سپرده و تقریباً 74 میلیارد دلار وام داشت. در حالی که بانک به خریداران مسکن، وام‌گیرندگان املاک تجاری و شراب‌سازان کالیفرنیایی وام می‌داد، این موسسه 40 ساله تماماً در بخش فناوری و شرکت‌های نوپا در حال رشد مشارکت داشت. بانک سیلیکون ولی اولین بانکی بود که برای شرکت های نوپا محصولات وام ایجاد کرد.
بیل مورلند، مدیر اجرایی BankRegData، ارائه‌دهنده آمار و تحلیل نظارتی بانک، گفت که این منجر به وام‌های غیرمعمول مرتبط با اوراق بهادار بر پرتفوی سیلیکون ولی شد.
در حالی که جزئیات دقیق پیرامون این وام ها مشخص نشده است، این یک تمرکز شدید ریسک در میان یک گروه وام گیرنده است. علاوه بر این، به جای داشتن دارایی‌هایی با ارزش آسان مانند خانه یا ساختمان تجاری که پشتوانه این وام‌ها باشد، توسط اوراق بهادار ناشناس حمایت می‌شوند که ممکن است با افزایش نرخ‌های بهره و کاهش بخش فناوری، ارزششان کاهش یافته باشد.
مورلند با اشاره به مدیریت ریسک مشکوک در بانک گفت که این وام‌ها سهم بزرگی از پرتفوی بانک را تشکیل می‌دهند. او گفت که وام ها همچنین ممکن است توضیح دهند که چرا سیلیکون ولی خریداری نشده یا با یک موسسه سالم ادغام نشده است.
او در مصاحبه ای گفت: «به طور معمول، اگر به بانکی با دفترچه وام ۷۴ میلیارد دلاری نگاه کنید، بانک های دیگر علاقه مند به خرید آن هستند. اما وقتی 46 درصد از دفتر وام شما برای خرید و حمل اوراق بهادار است، بسیاری از بانک‌ها باید از خود بپرسند که ارزش این وام‌ها چقدر است؟ آیا این یک دارایی جذاب است؟»
سایر بانک ها چنین وام هایی می دهند، اما اسناد نظارتی نشان می دهد که در دوزهای بسیار کمتر. بر اساس گزارش BankRegData، برای مثال، جی پی مورگان چیس، در پایان سال 14 میلیارد دلار از این وام ها را در دفتر خود داشت که بزرگترین مبلغ نگهداری شده توسط یک بانک است. اما با مجموع وام های 1.1 تریلیون دلاری جی پی مورگان چیس، وام های دارای پشتوانه اوراق بهادار تنها 1.3 درصد از وام های آن را تشکیل می دهند.
تقریباً مطمئناً این وام‌ها بخشی از آن چیزی است که سیلیکون ولی آن را «بانکداری صندوق جهانی» می‌نامد. طبق صورت‌های مالی پایان سال بانک، حدود 56 درصد از کل وام‌های این بانک در این سطل قرار گرفته است. شامل وام هایی بود که بانک به شرکت های سهامی خاص و سرمایه گذاری خطرپذیر داده بود تا در صورت درخواست سرمایه بیشتر توسط سرمایه گذاران در صندوق های آنها بازپرداخت شود.
بر اساس کاغذ سفید موجود در سایت، نوع دیگری از وام مورد علاقه بانک به عنوان بدهی خطرپذیر شناخته می شود. در آن، این بانک توضیح داد که چگونه بین 25 تا 30 درصد از مبلغی را که شرکت‌ها اخیراً در معاملات خصوصی با سرمایه‌گذاران جمع‌آوری کرده‌اند، به شرکت‌های نوپا وام می‌دهد. این وب‌سایت می‌گوید بر خلاف سایر وام‌های تجاری که مبتنی بر جریان نقدی یا دارایی‌های یک شرکت است، این نوع بدهی خطرپذیر به توانایی شرکت برای جذب سرمایه اضافی از سرمایه‌گذاران برای بازپرداخت وام‌ها متکی است.
مشکل این نوع وام‌دهی زمانی به وجود می‌آید که یک شرکت استارت‌آپ نمی‌تواند سرمایه تازه‌ای را از سرمایه‌گذاران برای بازپرداخت وام‌ها جمع‌آوری کند یا فقط با ارزش‌گذاری پایین‌تری نسبت به دورهای جمع‌آوری پول قبلی این کار را انجام دهد. در دنیای استارت‌آپ‌ها، این وضعیت به‌عنوان دور نزولی مخوف تامین مالی شناخته می‌شود که نیاز به ارزش‌گذاری کلی یک شرکت در سطح جدید و پایین‌تر دارد.
از زمانی که دارایی‌ها و سپرده‌های بانک سیلیکون ولی در سال 2022 به اوج خود رسید، ارزش‌گذاری فناوری و استارت‌آپ‌ها به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. حتی شرکت‌های فن‌آوری بالغی که به خوبی تأمین مالی می‌شوند، هزاران کارمند خود را به‌عنوان علامت ثروت خود اخراج می‌کنند. این سناریو نشان دهنده مشکلاتی در تجارت بدهی خطرپذیر بانک است.
سخنگوی سیلیکون ولی از پاسخ دادن به سوالاتی در مورد مدیریت ریسک بانک، سبد وام متمرکز آن یا نحوه ارزش گذاری وام های آن به دلیل کاهش فعالیت شرکت های فناوری و استارت آپ در ماه های اخیر خودداری کرد.
یکی از عوامل موثر در فروپاشی بانک بر سایر وام دهندگان نیز تأثیر گذاشته است: افزایش نرخ بهره باعث زیان کاغذی بدهی های خزانه داری ایالات متحده و اوراق بهادار با پشتوانه رهنی این مؤسسات به عنوان سرمایه گذاری شده است. هنگامی که نرخ بهره بالا می رود، اوراق بدهی تازه منتشر شده بازدهی بالاتری نسبت به ابزارهای منتشر شده قبلی دارند و ارزش اوراق قدیمی را کاهش می دهد. اسناد مالی این بانک نشان می دهد که در واقع، متوسط بازده پرتفوی اوراق بدهی سیلیکون ولی در پایان سال حدود 1.6 درصد بوده است. این تقریباً نیمی از بازدهی این اوراق در حال حاضر است.
به گفته این بانک، زمانی که مشتریان برای برداشت پول خود از بانک سیلیکون ولی به رقابت پرداختند، بانک مجبور شد برخی از این اوراق را بفروشد و 1.8 میلیارد دلار ضرر داشته باشد.
مورلند گفت که مواجهه با سیل برداشت از سپرده گذاران، نقص دیگری را در عملکرد بانک آشکار کرد. بانک سیلیکون ولی دارای یک بالشتک غیرمعمول کوچک بود – تنها 12 میلیارد دلار یا فقط 5 درصد از دارایی های آن، پرونده های نظارتی نشان می دهد. مقامات بانکی کالیفرنیا گفتند که تنها پنج شنبه گذشته، این بانک بیش از 40 میلیارد دلار از سپرده گذاران بازخرید کرده است.
سایر بانک ها دارای موقعیت های نقدی بسیار بزرگ تری هستند. در پایان سال، سیتی بانک تقریباً 19 درصد از دارایی های خود را به صورت نقد نگهداری می کرد.
به گفته تحلیلگران، طی روزهای بهتر در بانک سیلیکون ولی، سپرده‌های آن به سرعت بالا می‌رفت، شاید آنقدر سریع که نمی‌توان آن را به درستی مدیریت کرد. یک سال پیش، سپرده‌ها به 183 میلیارد دلار رسید که از 57 میلیارد دلار در سال 2020 افزایش یافته بود. بایگانی‌ها نشان می‌دهند که وقتی بانک سقوط کرد، تنها 5.7 درصد از سپرده‌های آن بیمه شده بودند، در حالی که این رقم در JP Morgan Chase 40 درصد بود.
اسناد اوراق بهادار بانک سیلیکون ولی نظارت هیئت مدیره بر ریسک در عملیات خود را نشان می دهد و می گوید: “مدیریت ریسک در نظارت بر استراتژی و تجارت شرکت، از جمله پیامدهای مالی، شهرت، نظارتی، قانونی و انطباق، به دقت توسط هیئت مدیره مورد توجه قرار می گیرد.”
یکی از اعضای کمیته ریسک بانک، مری میلر، یک مقام بلندپایه سابق وزارت خزانه داری در دوره پرزیدنت اوباما و یکی از اعضای هیئت مدیره بانک سیلیکون ولی از سال 2015 بود. میلر اکنون کمیته ای متشکل از مدیران بانک را رهبری می کند که پیشنهادات بالقوه را برای وام ها و ارزیابی آن ارائه می کنند. تجدید ساختار کسب و کار خود
سخنگوی بانک سیلیکون ولی از در دسترس قرار دادن میلر برای مصاحبه خودداری کرد.
مورلند درباره بانک سیلیکون ولی گفت: «این یک مهمانی بود و موسیقی همچنان پخش می‌شد و پول در جریان بود. بعد ناگهان قطع شد.